ΓΕΡΟΝΤΟΕΡΩΤΕΣ….
Τη γνώρισα στην εφηβία μου. Εκεί κατά
τα φοιτητικά μας χρόνια.
Μυστηριώδης, γοητευτική, συβιλική και…ανένταχτη. Οι απόψεις μας απείχαν
όσο η γη από τη σελήνη τότε. Μα πάντα τη
συμπαθούσα. Για να μην πω, πως τη
ζήλευα. Κάπου εκεί, αναπτύχθηκε ένας αγνός, πλατωνικός έρωτας. Ξεσκολίζοντας, χαθήκαμε. Δοκιμάσαμε τις γόνιμες και άγονες διαδρομές μας, ως …μεμονωμένοι ανεξάρτητοι. Αυτό μας πήρε κάμοσες
δεκαετίες. Και αίφνης ξανασμίξαμε. Δεν χρειάστηκε καν να μιλήσουμε. Μερικά
πράγματα κρυφοκαίνε μέσα σου. Αν και ήταν πλέον μια περιζήτητη συντροφιά, αφέθηκα να με εξουσιάσει. Απ’ τη μεριά της, σταθερά μυστηριώδης και απρόβλεπτη, προσαρτούσε ολοένα και περισσότερους ερωτευμένους στο
περιβάλλον της. Στην frientzone κοινωνικής της δικτύωσης. Και μέσα σε σε μερικούς μήνες, αναγκάστηκε και
ενηλικιώθηκε. Σχεδόν δια βιασμού. Σε
χρόνο μηδέν, πέρασε απ΄την εποχή της ανεμελιάς στην ωριμότητα. Χωρίς διαθέσεις συμφιλίωσης με την ηλικία της πάντως. Μην αναλαμβάνοντας
ποτέ, τις ευθύνες του…εξουσιαστή. Ως μοιραία γυναίκα…Στη σύντομη συνύπαρξή μας, ξαναζέστανε όλους τους έρωτές
της: Εκπληρωμένους, ανεκπλήρωτους, απόκρυφους, ακόμα και τους πληρωμένους -με
κομμάτια της ζωής της που άφησε πίσω της- έρωτές της ξαναθυμήθηκε…Κοντά της βίωσα, τα πάντα στην υπερβολή τους: Όταν ζεις τα πάντα
στην υπερβολή τους, κερδίζεις χρόνο: Μιας
ενδεχόμενης βίαιης απεξάρτησης. Λένε οι …παγκοσμίως άγνωστοι θυμόσοφοι της καθημερινότητας. Όλα μεγάλα ήταν στη ζωή
μου: Τα λάθη μου, τα πάθη μου, οι προσδοκίες μου, οι απογοητεύσεις μου, οι
κραυγές μου οι σιωπές μου…Και πάντα τα υπηρετούσα. Μόλις ένιωθα πως απλά
τα εξυπηρετούσα, τότε έσπρωχνα απ΄τη
μεριά μου, όσο μπορούσα, την ουρά της τελικής παρένθεσης. Για να κλείσουμε και
αυτήν...
Μια βραδιά στον ύπνο μου-γιατί εκεί μόνο μιλούσαμε- μου
εκμηστηρεύτηκε πως σε μια κοινωνία ζούγκλας που αίφνης κοινωνικοποιήθηκε,
έπρεπε να γίνει: λιοντάρι, τίγρης,αετός, γεράκι και πάει λέγοντας, προκειμένου να επιβιώσει. Το μόνο που πρόλαβα και ψέλισα, ήταν πως την προτιμούσα γατούλα: Το μόνο
οικόσιτο άγριο ζώο της πανίδας που ζει στο σπίτι σου εξάλλου, κάνει τα δικά του, θα παίξει μαζί
σου μόνο όποτε γουστάρει, ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ ΣΕ ΤΣΙΡΚΟ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΙ
ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΩΝ ΤΗΣ, ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ SHOW…
Νομοτελειακά, ξέφυγε εντελώς κι η δοσολογία: Από την υπερβολική δόση
αυτοπεποίθησης, περάσαμε στις δόσεις της ελεγχόμενης ευθανασίας της σχέσης.
Μοιραία. Και πήρα το μήνυμα: Kάλλιο
συναισθηματικός… πρόσφυγας λοιπόν, παρά ένα απρόσωπο στατιστικό στοιχείο, στις
δημοσκοπήσεις…Ρε-ζουμε: οι πιο αποτυχημένες σχεσεις, είναι οι πλατωνικοί έρωτες.
Που εξελίσσονται σε σχέση. Σε ανάμνηση αυτής της σύντομης συνέρευσης μας μονάκριβή μου ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και της επιστροφής
στην πρότερη πλατωνική σχέση, σου
αφιερώνω ένα παγκομίως άγνωστο επίσης
τετράστιχο από κάποια…ανέκδοτα απομνημονεύματα:
«Στα χαλάσματα πια τριγυρίζω ,
Αποκόμματα βρίσκω, τ΄αγγίζω
Μα αδύναμα πια δεν μπορούν
Ότι τότε και τώρα να πουν….»
ΣΑΝ ....ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
E λοιπόν σήμερα ήταν η τυχερή μου μέρα. Ύστερα από μια δίμηνη μαυρίλα, αίφνης ο ορίζοντας άλλαξε. Κι όλα έδειχναν να βρίσκουν το δρόμο τους. Πρωί πρωί με πήραν από την Τράπεζα.
-Από.... κλέφτοβανκ καλημέρα σας.
-Καλημέρα.
-Είχατε ένα δάνειο στην τράπεζά μας.
-Είχαμε? Γιατί τώρα δεν το έχουμε?
-Ακριβώς. Διαγράφηκε…
-Διαγράφηκε? Πως? Πότε? Γιατί? Δεν πληρώ τα εισοδηματικά κριτήρια για διαγραφή ξέρετε…
-Δεν έχει καμιά σημασία. Και τα κοινόχρηστά σας είναι πολλά. Αποφασίσαμε και τα επιδοτούμε κι αυτά!
-Έλα Χριστέ και Παναγιά…Καλά εσείς δεν είχατε ρευστότητα μου είπατε όταν ζήτησα δάνειο για να πληρώνω παλιότερα δάνεια…Πού τη βρήκατε ξαφνικά?
-Γίναμε ανταγωνιστικοί πλέον αγαπητέ δανειολήπτη. Κατεβάσαμε τις τιμές της λαθρομετανάστευσης από τα 10.000 ευρώ το κεφάλι στα μισά και φέρνουμε λαθρομετανάστες με κρουαζιερόπλοια στην Αθήνα.
-Αααα. Μάλιστα… Κι εγώ τι πρέπει να κάνω για όλες αυτές τις παροχές σας? Γιατί ένας τραπεζίτης ούτε τ΄αγγέλου του νερό δεν δίνει τζάμπα…
-Εσείς απλά πρέπει να γίνετε ….φρονιμίτης…
-Τουτέστιν?
-Να ανεχθείτε στη γειτονιά σας, όσους φέρνουμε από τις βορειοαφρικανικές ακτές λέω. Απλά να λιάζονται στην Ελλάδα…Κατά πως είπε και η αρμόδια υπουργός μετανάστευσης…Μη ξαμολυθούν και στην υπόλοιπη Ευρώπη δηλαδή…
-Αυτό είναι όλο?
-Και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που θα συζητήσουμε από κοντά…
-Α, μάλιστα… Είναι αλήθεια όλα αυτά ή κάποιος μου κάνει πλάκα?
-Αλήθεια είναι. Προβλέφθηκαν εξάλλου στη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές…
-Κλείνω κι έρχομαι από εκεί. Μη πάρουν και καμιά συμφωνία πίσω δηλαδή…
Στο καπάκι μου τηλεφώνησαν τέσσερις πρώην εργοδότες. Για επαναπρόσληψη…Όλοι ξανανοίγουν τις επιχειρήσεις τους. Που έκλεισαν στην ύφεση. Συμπτωματικά δε, όλοι σκοπεύουν να ασχοληθούν με το ίδιο επιχειρησιακό αντικείμενο: Διαχείρηση σκουπιδιών και τοξικών αποβλήτων από όλη την Ευρώπη. Δε βαριέσαι είπα μέσα μου. Δουλειά να ‘ναι κι ότι νάναι.
Νάσου κι εφορία κατά το απομεσήμερο:
-Καλησπέρα σας. Σήμερα βάλαμε στο λογαριασμό σας 30.000 ευρώ. Από επιστροφές φόρων.
-Ορίστε? Κι αυτό πώς σας προέκυψε? Εγώ επί δέκα χρόνια κάνω μηδενική φορολογική δήλωση.
-Δεν έχει σημασία. Αυτά είναι μια προκαταβολή για όλη την προηγούμενη φορολογική τιμιότητά σας.
-Ναι δε λέω μια χαρά είναι…Κι εγώ τι πρέπει να κάνω?
-Να μας καρφώσετε έναν φοροφυγάδα μεγάλου πλούτου και ρεφάρατε. Απ΄αυτόν θα τα πάρετε…
-Χμμμ, συμφέρουσα πρόταση. Κάτσε να το σκεφτώ.
Απογευματάκι νέο τηλεφώνημα. Από το Υπουργείο Ανάπτυξης:
-Ναι γειά σας… Σε κλήρωσή μας κερδίσατε ένα τζίπ 2.000 κυβικών. Είναι στη διάθεσή σας.
-Τι λέτε ρε παιδιά? Που? Πώς? Πότε? Ποιο?
-Αυτό έδειξε η στατιστική. Χαρίζοντας ένα αυτοκίνητο κερδίζουμε δεκαπλάσια από τη χρήση του… Δεν έχω άλλο χρόνο γιατί έχω να καλέσω κι άλλους τυχερούς. Μπείτε στην ιστοσελίδας για περισσότερες λεπτομέρειες.
Με τέτοιες συγκινήσεις, κύλησε ολόκληρη η μέρα. Πέφτοντας κατάκοπος για ύπνο το βράδυ και μεταξύ ύπνου και ξύπνου νάσου και το….κάρμα.
-Κωλόφαρδεεεεεεε.
-Μπαρντόν?
- Η τύχη σου σήμερα λέω, δε σου χαμογέλασε απλά: Ξεκαρδίστηκε!!!!
-Για λέγε, για λέγε.
-Θυμάσαι που ο Βαρουφάκης υποσχέθηκε και γκόμενες?
-Το θυμάμαι αλλά δεν τις είχα ανάγκη. Εγώ το διέθετα και το αίσθηματάκι μου…
-Ναι αλλά σε σούταρε!!!!
-Ναι, βέβαια, αυτό είναι αλήθεια….Από σένα δεν μπορώ να κρυφτώ…
-Σε πληροφορώ λοιπόν πως κλείίστηκε κι αυτή η δομημένη συμφωνία επι τέλους με τους δανειστές. Και τώρα είσαι πλούσιος…Αποζημιώνεις τον περίγυρο και ζεις τον έρωτά σου κατά πως σου τον στέρησα…
- Μ’ αρέσεις ρε κάρμα… Αλλά το αίσθημα το... ξέρει?
- Ε ναι βρε σύ….Μπρίκια κολλάμε τώρα? Γιατί νομίζεις πως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ?
-Ώστε για όλα καθάρισε ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν….
-Αμ τι θαρρείς? Κάποιο σχόλιο?
-Τι να πω....Πέφτω απ΄ τα σύννεφα!!!!
-Αχάριστεεεεεεε!
-Μωρέ ΣΥΡΙΖΑ και πάλι ΣΥΡΙΖΑ…Καλημέρα σας.
