ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ (ΣΑΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)

ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ (ΣΑΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ)

Σήμερα είναι Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015. Παραμονές Χριστουγέννων και έξι μήνες μετά τη χρεοκοπία της χώρας. Οι εταίροι δεν μας πέταξαν –πως θα μπορούσαν άλλωστε- επό το ευρώ και απλά μας άφησαν να σαπίζουμε μέσα απ΄αυτό. Άφησαν στη θέση της ακόμα και την ίδια κυβέρνηση. Παρά τα δημοψηφίσματα και τις παλλαϊκές απεργίες …Σηκώθηκα από τα άγρια χαράματα. Όπως και όλη η οικογένεια. Για να κατστρώσουμε τα:  plan A, plan B, & plan C μιας ακόμα  ημέρας επιβίωσης. Ευτυχώς,  ο εκπρόσωπος του δανειστή -που είναι εγκατεστημένος σε κάθε ελληνικό σπίτι από τον περασμένο Αύγουστο- φεύγει το απόγευμα για την πατρίδα του στη μεσευρώπη, να κάνει τα δικά του Χριστούγεννα. Και να ανασάνουμε λιγάκι. Χωρίς μέχρι και την πρωροχρονιά να του ζητάμε την έγκριση και για το παραμικρό. Με το κερί,  άρχισα να γράφω τη λίστα της ημέρας. Στο χέρι μου. Μιας και το χαρτί εξαφανίστηκε από την πιάτσα  εδώ και κάμποσους μήνες.  Εγώ σήμερα θα στηνόμουν στην ουρά της ενορίας να πάρω μισό καρβέλι ψωμί, ένα λίτρο γάλα, δύο κιλά μακαρόνια  και πέντε αυγά για να βγάλουμε κι αυτή τη βδομάδα. Από την επιστιστική βοήθεια των ηνωμένων εθνών. Με βάση το πρόγραμμα, η  γυναίκα μου, θα στηνόταν στο φαρμακείο για να πάρει τα φάρμακα της μάνας μου που μοίραζαν οι γιατροί χωρίς σύνορα. Ο μεγάλος γιός μου θα στηνόταν στο ATM, για να βγάλει τα 5 ευρώ ανά κεφάλι και για όλον τον υπόλοιπο μήνα. Η κόρη μου,  θα πήγαινε στο βουνό να μαζέψει κουκουνάρια για το τζάκι,  ρισκάροντας τριάντα βουρδουλιές αν την έπιανε η δασική υπηρεσία να ξεκλέβει και κανά προσάναμα. Κι ο μικρότερος γιος μου θα έπιανε δουλειά σαν …ουραγός, (θέση στην ουρά) στο ΑΤΜ της  τράπεζας επίσης.  Για να πουλήσει τη θέση σε κάποιον βασταγμένο που δεν μπορούσε να περιμένει…Για είκοσι λεπτά του ευρώ. Ελπίζοντας πως Χριστουγεννιάτικα θα κάνουν τα στραβά μάτια οι δικαστικοί  επιμελητές και δεν θα έρθουν να μας κατασχέσουν και τα τελευταία έπιπλα (κρεβάτια και μια κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς) έναντι των απλήρωτων ενοικίων του σπιτιού... Το πανηγύρι που γινόταν στη γειτονιά και ο άγριος γατοκαυγάς,  με κατέβασαν άρον άρον κάτω. Η αδέσποτη γάτα-που την τάιζα επιμελώς πρωί βράδυ και  για οκτώ χρόνια- είχε πιάσει ένα περιστέρι…Αχ θεέ μου….Το έκανες το θαύμα σου…Των Χριστουγέννων…Επιτέλους θα φάμε λίγο κρέας…Ακόμα κι αν αυτό το περιστέρι,  ήταν το ταχυδρομικό με το οποίο έστελνα εδώ και καιρό τα ραβασάκια στο αίσθημα, δεν με πείραζε. Ο έρωτας εξάλου περνάει απ΄το στομάχι…Μιας και σταθερά τηλέφωνα,  κινητά internet & Facebook, δεν δούλευαν.  Για διάφορες αιτίες. Είτε γιατί δεν υπήρχε ηλεκρικό ρεύμα στο 90% των νοικοκυριών, είτε επειδή το ρεύμα ερχόταν σε όσους ήταν ακόμα καλοπληρωτές για μερικά λεπτά την ημέρα, οπότε που να φορτώσουν μπαταρίες,  είτε επειδή δεν πληρώθηκαν οι λογαριασμοί που εκτοξευτηκαν στα υψη λόγω πληθωρισμού, είτε και επειδή δεν συντηρήθηκαν τα διάφορα δίκτυα επικοινωνίας. Και κατά το απόγευμα έπρεπε  να φορτώσουμε στο κάρρο της δημαρχίας  τη γιαγιά  (κάρο που το έσερναν εθελοντές της κοινωνικής εργασίας, μιας και το άλογο που το έσερνε μέχρι πριν ένα μήνα πουλήθηκε για ζαμπόν στην Ιταλία) για να την πάμε για την ένεση ινσουλίνης. Το νταούλι που χτυπούσε κάτω από το σπίτι μας ειδιούσε πως για να μάθουμε τα νέα της ημέρας έπρεπε να κατεβώ και να διαβάσω το ένα και μοναδικό αντίτυπο της εφημερίδας της κυβερνήσεως που τυπωνόταν και το οποίο περιέφεραν άλλοι εθελοντές πόρτα-πόρτα. Δεν είχα κέφια κι έμεινα ανενημέρωτος. Η μυρουδιά του καφέ με πολιόρκησε απ΄την κουζίνα. Ο εκπρόσωπος του δανειστή,  είχε ξυπνήσει…Ρουφούσα άπληστα τη μυρουδιά…Έχοντας  το νού μου μήπως και με τσακώσει σ΄αυτήν την τράκα. Γιατί φοβούμενος ο ίδιος και για τα περαιτέρω την προηγούμενη βδομάδα,  που ξανάκανα τράκα μυρουδιές, πήρε και έσχισε σαδιστικά το δελτίο τροφίμων…

Βγήκε απ΄την κουζίνα, την ξανακλείδωσε και ήρθε καταπάνω μου. Του πρότεινα το χέρι κι άρχισε να διαβάζει το πλάνο εργασιών της ημέρας. Το πρώτο που έσβησε,  ήταν το μάζεμα των κουκουναριών απ΄το βουνό και απ΄την κόρη μου. Γιατί απ΄το δορυφορικό του τηλέφωνο έμαθε,  πως σήμερα θα είχαμε άνοδο της θερμοκρασίας. Στους επτά βαθμούς κελσίου θα σκαρφάλωνε ο υδράργυρος…Σκέτος καύσωνας @μώ την τρέλα του!!! Έκοψε και τα χάπια της γιαγιάς.  Υποχρεώνοντάς με να γράψω στο άλλο χέρι τα βότανα τα οποία θα τα υποκαταστήσουν. Που φύτρωναν στα βουνά της Αττικής. Αλλά από την άνοιξη!!! Την υπόλοιπη λίστα την άφησε όπως είχε…

-Σκοτώνεις τη μάνα μου με αργό θάνατο. Τον αγρίεψα…

-Σωστά.  μου είπε. Υπάρχει και πιο γρήγορος…Κι έβγαλε το πιστόλι του…

Δεν άντεξα και χίμιξα πάνω του. Και πάνω που ετοιμαζόμουν να του στρίψω το λαρύγγι ξύπνησα…

-Αχ θεέ μου-ύψωσα τα μάτια στον ουρανό-ευτυχώς που ήταν ένας εφιάλτης στον ύπνο μου…Ένας απλός εφιάλτης…

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ- ΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑΠΙ!!!

Ε, μή τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Νισάφι πια..
ΥΓ: Θερμή παράκληση. Αν αυτά είναι τα αποτελέσματα της "σκληρής" διαπραγμάτευσης και με 8 δισεκατομμύρια στην καμπούρα μας και μάλιστα με...αυτογκόλ (κυβερνητική πρόταση γαρ) τις επόμενες μέρες, στις εθιμοτυπικές...βεγγέρες εκεί στα μαύρα ξένα κατά πως φαίνεται, κάντε την πιο lighit τη ρημάδα τη διαπραγμάτευση κι εσείς μωρέ διαπραγματευτές...Κι αν η κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη του ΣΥΡΙΖΑ και πρέπει να παραιτηθεί, ο Τσίπρας, βάζει σε εφαρμογή το μοναδικό του plan B! Εκλέγει έναν άλλο λαό στη θέση του λαού του ΣΥΡΙΖΑ, που θα τον στηρίξει. Τον λαό των Ευρωπαϊστών βεβαίως, βεβαίως. Ε ρε Ζωή...Πως διάολο ξεχάστηκες μονάχη εκεί πέρα, ούτε κι εσύ το κατάλαβες....

ΟΙ ..."ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ" ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Πέντε μήνες τώρα,  η χώρα ζει στη μακαριότητά της. Χωρίς κανένα απολύτως  σχέδιο και με την εξουσία εν τέλει,  ματαιόδοξο  αυτοσκοπό για την αριστερά.Με την εφελκυστική επιδείνωση,  όλων των δεικτών της ζωής:  Πρωτογενές πλεόνασμα, επιτόκια δανεισμού, κατρακύλισμα της πολιτικής  φερεγγυότητας  της οικονομίας &  αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις   των κρατικών χρεογράφων στην κατηγορία «σκουπίδια», πολιτική  πολυγλωσσία μέσα στα συγκυβερνώντα κόμματα με ταυτόχρονη αποθέωση της ακυβερνησίας, ανεργία, εθνική αναξιοπιστία,  κι όλα όσα συνθέτουν το προφίλ μιας σοβαρής χώρας εν πάση περιπτώσει, αντιμετωπίζονται με τέτοια απάθεια στον εκφυλισμό τους, σάμπως  κάποιος να καταράστηκε αυτόν τον τόπο. Το πολιτικό πλεονέκτημα της άφθαρτης αριστεράς,  η διαβόητη «έκφραση της  αντίθετης γνώμης» εσωκομματικά,  εξουδετέρωσε συλλήβδην  την πολιτική  συνοχή της κυβέρνησης απέναντι στους συνομιλητές της. Με το  πολιτικό ζάπινγκ και τις ανομολόγητες  κυβερνητικές επιλογές –δίκην ξυστού λαχείου- απλά να μαντεύονται από τους Έλληνες της μη δημοσιο-υπαλληλικής Ελλάδας,  στο στίβο της ελεύθερης αγοράς  και  του επιχειρείν. Κι όλα αυτά,  μέσα σε ένα περιβάλλον δηλώσεων, αντιδηλώσεων και διαδηλώσεων. Εμφυλιοπολεμικών συνήθως. Με επικολυρικά  φιλολογικά  μνημόσυνα του ευρώ και της δραχμής εναλλάξ.  Της Ευρώπης και της απομόνωσης. Της ομοψυχίας και της περιχαράκωσης. Ο λαός πριν από πέντε μήνες έκανε μια πολιτική αλλαγή. Κάποιοι την ερμηνεύουν  ως απροκάλυπτα  πολιτειακή. Και μπορεί -υπό προϋποθέσεις-  στη δημοκρατία… «να μην υπάρχουν …αδιέξοδα» αλλά όταν οι πολιτικοί φτάνουν στην επίκληση αυτού του …εξορκισμού,  ένα είναι το βέβαιο: Οι παράπλευρες συνιστώσες της δημοκρατίας- όπως η ελεύθερη οικονομία και η ατομική δημιουργία λόγου χάριν-που δίνουν τη δυνατότητα στο οποιοδήποτε  κράτος να εφαρμόσει την οποιαδήποτε πολιτική του,  από την κυριαρχική εξωτερική του μέχρι και την κοινωνική του εσωτερική αντίστοιχα, έχουν διακορευτεί  σε μη αναστρέψιμο σημείο.  Τούτη η εβδομάδα είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ της χώρας. Με τον άλφα η βήτα τρόπο,  μια κάποια λύση της κατάστασης πολιορκίας θα δοθεί. Είτε με συμβιβασμό, είτε με την κατάληψη του κάστρου μας, είτε και με μια  ηρωική έξοδο των πολιορκημένων. Το 70%  του λαού ωστόσο,  έχει τοποθετηθεί σε σχέση με τους εθνικούς προσανατολισμούς. Εκείνο που μένει στην κυβέρνηση είναι να διαλέξει την βάρκα πάνω στην οποία θα διαλέξει να πατήσει και θα πορευτεί. Αφού πατώντας σε δύο βάρκες, αργά ή γρήγορα,   κάποιο κύμα θα τις διαχωρίσει. Με τα αποτελέσματα προδιαγεγραμμένα σ΄αυτή την περίπτωση. Ελπίδα και ευχή είναι, η όποια επόμενη μέρα,  να μη βρει διχασμένη τη χώρα. Στο χέρι του ΤΣΙΠΡΑ είναι πλέον μαχαίρι και πεπόνι. Και σε καμιάς κυβέρνησης και σε καμιάς συνιστώσας το χέρι.  Ο πρωθυπουργός κρατάει στα χέρια του το μέλλον και την ιστορία αυτού του τόπου. Ας ελπίσουμε πως δεν τα παραπέμψουμε  όλα στον στον ιστορικό του μέλλοντος, προκειμένου να φτάσουμε στα συμπεράσματά μας και  ύστερα από έναν αιώνα. Διότι: Άλλο πράγμα να περνάς στα παροράματα της  ιστορίας  και άλλο πράγμα να υπαγορεύεις στην ιστορία,  αυτά που πρέπει να γράψει…. 
Οι ελπίδες και οι ευθύνες,  από όλους τους υγιώς & δημοκρατικώς σκεπτόμενους Έλληνες, εναποτίθενται, στα χέρια του πρωθυπουργού. Στον μόνο πολιτικό του ΣΥΡΙΖΑ, που δικαιούται να εκφράζει ακόμα και...αιρετικές απόψεις έναντι του λοιπού ΣΥΡΙΖΑ...ΚΑι εξ ονόματος και των υπολοίπων Ελλήνων...Κι αυτούς τους Έλληνες καλείται να εκπροσωπήσει σήμερα ο Πρωθυπουργός. Οψόμεθα…