Ο νόμος είναι νόμος! Μα και το ρημάδι το γκάζι του αυτοκινήτου είναι… γλυκό. Το πάτησα λίγο παραπάνω και Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα βρέθηκα υπόδικος σε ένα ΑΤ της Θεσσαλονίκης. Μένοντας εκεί μέχρι να ανοίξουν τα αυτόφωρα δικαστήρια.
Τα τρία κελιά του τμήματος ήταν φίσκα από.... παιδιά της πιάτσας. Στύλωσα τα πόδια στη λάσπη και αρνήθηκα να περάσω την Πασχαλιά, με παραβάτες του μισού ποινικού -επιεικώς- κώδικα. Ο διοικητή του τμήματος- καλή του ώρα- με έκοψε ευτυχώς για… part time παράνομο, δίνοντας εντολή στο όργανο να με μεταφέρει στην αποθηκούλα με τα κατασχεμένα προϊόντα των... εγκλημάτων.
Έκανα χώρο ανάμεσα στα σακιά με το χασίς, πήρα τα δεμάτια με το παράνομο τσάι που μάζευαν από τα βουνά κάτι Αλβανοί και τα έκανα στρώμα. Και για μαξιλάρι έβαλα κάτι μαλακά αγριόχορτα. Που κατάσχεσαν επίσης τα όργανα από κάτι γιαγιάδες στη λαϊκή. Που τα πουλούσαν χωρίς άδεια μικροπωλητή!
Το κρύο της βραδινής Θεσσαλονίκης ποτέ δεν αστειευόταν το κέρ@τό του. Ψάξε-ψάξε, βρήκα και κάτι τερλίκια -της γιαγιάς Σουσάνας πρέπει να ήταν- σε μια γωνιά και τα φόρεσα. Πάνω που πήγαινα να κοιμηθώ, η πόρτα της αποθηκούλας άνοιξε και μου πέταξαν μέσα ένα... αρνί.
Κατασχεμένο κι αυτό από κάποιον που το πουλούσε στη λαϊκή με το… μαχαίρι! Το αρνί απλώθηκε στο πρόχειρο κρεβάτι που έφτιαξα κι άρχισε να μασουλάει του καλού καιρού και τα φρέσκα χόρτα.
«Έχει γούστο να κατηγορηθώ και για καμιά εξαφάνιση των πειστηρίων του εγκλήματος;»Σκέφτηκα και ούρλιαξα στο όργανο που ήρθε σφαίρα στο κελί μου:
-Τι έπαθες και ουρλιάζεις μωρέ;
Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
