O Νο 37.478 GR, κοντοστάθηκε, με τα πόδια του βαριά σαν μολύβια, για να πάρει μια ανάσα.
Η αστροναυτική στολή του, ήταν ασήκωτη και η ζέστη στο κορμί του, ανυπόφορη. Για κάθε δέκα δρασκελιές, έξω από τα καταφύγιά του, στη μολυσμένη γη και ατμόσφαιρα, έφτυνε κυριολεκτικά αίμα. Μέχρι να έρθει επιτέλους η σειρά του, να αναχωρήσει για τον εξωπλανήτη ΧΧΧ. Εξωπλανήτη απάγκιο των γήινων, που η ΝΑΣΑ κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό. Αν και κάτι του έλεγε, πως οι πρώτοι τυχεροί της γης και στο βαθμό που δεν ήταν ήδη άποικοί του, ήταν στη χειρότερη περίπτωση, στο δρόμο για αυτόν.
Αγνάντεψε το πυρηνικό του καταφύγιο και αναθάρρησε. Μια ανάσα ακόμα και έφτανε. Σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, μακαρίζοντας την τύχη του που πρόλαβε και το έχτισε. Στις εποχές ντε, που όλοι οι υπόλοιποι γείτονες -νεκροί από τη ραδιενέργεια εδώ και καιρό- τον κορόιδευαν.
Για συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου