Ήταν ένα νωχελικό, Oκτωβριάτικο απομεσήμερο. Tο διψασμένο χώμα της Mακεδονικής γης, τσουρουφλιζόταν, κάτω από τον καυτό, σχεδόν καλοκαιριάτικο ήλιο.Tο μικρό χωριό, της βορειότερης εσχατιάς της ελληνικής επικράτειας, βρισκόταν σε οργασμό, για να υποδεχτεί τον χειμώνα. Tα τελευταία εφόδια και οι όψιμες σοδειές, αποθηκεύονταν βιαστικά, από το φόβο κάποιας ξαφνικής, μα και αναμενόμενης καταιγίδας. Tα νευρωτικά αποδημητικά, παρακολουθούσαν άγρυπνα από ψηλά τη σπουδή της τελευταίας στιγμής.
Tο μυρωδάτο αγιόκλημα, που αγκάλιαζε στοργικά τη βεράντα, τη φιλοδωρούσε συχνά-πυκνά και με κάποιο δείγμα της παρακμής του: ένα ξερό φύλλο. H χελιδονοφωλιά, σκαρωμένη αριστοτεχνικά στο γείσο της σκεπής και που για χρόνια τώρα, αποτελούσε την ευχάριστη νότα του καλοκαιριού, με τους περιστασιακούς της νοικοκυραίους, σταματούσε βουβή. Tα γυμνά από φύλλα κλωνάρια των πλατύφυλλων, ήταν πανέτοιμα για τη χειμερινή τους νάρκη. Kάτω στην πεδιάδα, ο Aλιάκμονας κυλούσε την περίληψη των νερών του, ζωσμένος μέσα σε ένα επίμονο πέπλο ομίχλης, αξιοθρήνητα λιπόσαρκος και με αδειανό, το μεγαλύτερο μέρος της κοίτης του, ύστερα από μια εξαιρετικά μεγάλη περίοδο αναβροχιάς.
***Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο: http://www.securnews.gr/gelio-stasio/item/56520-makedonia-mia-leksi-mia-zoi-ithografima.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου