AΓΩΓH TOY ΠOΛITH

Μεγάλη υπόθεση να είσαι σωστός πατέρας σήμερα. Προετοιμάζοντας και τα παιδιά σου, στα μαθήματα τους. Μεταξύ των τόσων άλλων καθηκόντων, στους καιρούς μας. Και με τα βιβλία στα σχολεία τους τόσο κακογραμμένα, σε σημείο που να είναι ακατανόητα ακόμα και σε μένα, που ξεσκόλισα πριν από τριάντα -και βάλε- χρόνια. Κι άντε να ελέγξεις τα παιδιά σου, αν δεν είναι ...αμελέτητα. 

 Βράδιαζε όμως κι έπρεπε να εξετάσω το μικρότερο γιό μου, τον Αλέξανδρο, στα αυριανά του μαθήματα. Εξάλλου, είχε πάρει το τηλεκοντρόλ στα χέρια και άλλαζε κάθε και τρεις και λίγο κανάλι…Μέρα που τη βρήκε όμως ο κόπανος! Τη μέρα που η ξανθιά τηλεπαρουσιάστρια, φόρεσε κι ένα μίνι ίσαμε τον αφαλό. Ζω ένα δράμα τελικά. Τον στραβοκοίταξα και τον ρώτησα:

-Αλέξανδρε, να υποθέσω πως ξεμπέρδεψες με τα αυριανά σου μαθήματά και θρονιάστηκες του καλού καιρού στην τηλεόραση, ή να ζέψω τον κόκορα και να τον ετοιμάσω για φόρτωμα ξανά μανά;

-Tί είναι αυτά που λες βρε πατέρα; Αν δεν τέλειωνα τα μαθήματά μου, θα καθόμουνα να βλέπω τηλεόραση από τόσο νωρίς;

-Καλά μην παίρνεις και όρκο. Αλλά στο είπα χιλιάδες φορές και συνειδητοποίησέ το: στην ερώτηση, δεν θα απαντάμε  με ερώτηση.

-Σήμερα στ' ορκίζομαι διάβασα τα πάντα. Ακόμα και ερωτήσεις δέχομαι …

-Καλοσύνη σου.

-Πάμε στοίχημα;

-Και δεν πάμε... Σε τι στοίχημα;

-E λοιπόν μπορείς να με... εξετάσεις σε όλη την αυριανή μου ύλη. Αλλά αν τελικά ξέρω τα μαθήματά μου, τότε θα πρέπει να σφάξεις μια και καλή, αυτόν τον κόπανο τον κόκορα.

-Πήγε...Kόψε και μοίραζε. Τι έχετε για αύριο;

- Ιστορία, Γεωγραφία, Μαθηματικά, Έκθεση και Αγωγή του Πολίτη.

-Ας αρχίσουμε από την Ιστορία σου λοιπόν. Σε ποιο κεφάλαιο είστε;

- Στη Μακεδονία και τον Μακεδονικό Αγώνα είμαστε. Με εξέτασες σ΄ αυτό σου θυμίζω.

-Με δουλεύεις ρε μπεζεβέγκη; Και πριν δυο βδομάδες, εκεί ήσασταν.

-Κι δεν πρόκειται να το κουνήσουμε από εκεί…

-Α, μπα; Πως κι έτσι;

-Γιατί όσοι δεν μπορούν να αλλάξουν τα σύνορά τους με έναν πόλεμο-μας είπε ο καθηγητής- πλακώνονται κι αλλάζουν την Ιστορία του άλλου τόπου.

-Σ΄ αυτό δεν έχει καθόλου άδικο ο καθηγητής σου· συμφώνησα υποτονικά. Τους Αμερικάνους, τους ανακάτεψε καθόλου σ΄ αυτό το αναίμακτο ανακάτεμα των συνόρων ο καθηγητής σου αλήθεια;

-Όχι. Αλλά πες μου τι σκέφτεσαι, για να του κάνω αύριο το μάγκα.

-Να σκεφτείς δικάσου πράγματα για να κάνεις το μάγκα· αγρίεψα. Κι όχι δικά μου. Και δε μου λες; Για τις κυβερνήσεις των… άλλων χωρών που τους αλλάζουν την ιστορία και τα φώτα, σας είπε κάτι σχετικό;

-Όχι. Έλα όμως…Πες μου· με παρακάλεσε.

-Είπα όχι…Θύμισέ μου και ποιοι έγραψαν το βιβλίο της Ιστορίας σας σε παρακαλώ…

-Ιδέα δεν έχω.

-Δεν αμφιβάλλω καθόλου. Δεν πιστεύω να το έγραψε κανένας Άδωνις τελικά;

-Ποιός είναι ετούτος;

-Άστο ξέχνα το! Στην ιστορία τελματώσαμε στο σημειωτόν λοιπόν. Να κάνουμε και καμιά επαναληψούλα όμως. Να κάνουμε.

-Άσε, έχω καλή μνήμη εγώ και δε χρειάζεται να κάνω επαναλήψεις.

-Οι βαθμοί σου άραγε, γιατί δε δείχνουν και σ΄ εμένα την καλή σου μνήμη;

-Α, μην ανησυχείς γι αυτό… Κι ο πατέρας ενός φίλου μου ότι θυμάται χαίρεται απ΄το Αλτσχάϊμ…

-Πάψε ανάγωγε· το έκοψα το βήχα. Στη γεωγραφία που βρισκόμαστε;

-Στην Ευρώπη πάλι…

-Στην Ευρώπη; Την περσινή χρονιά και πάλι την Ευρώπη δεν κάνατε;

-Σωστός ο πατέρας· με ειρωνεύτηκε κι από πάνω.

-Ακούω· ξαναγρίεψα…

-Ξαναγυρίσαμε στην Ευρώπη, γιατί από πέρσι μέχρι φέτος, έγιναν ανεξάρτητες καμιά δεκαριά ακόμα χώρες…Οπότε ξανά μανά στην Ευρώπη.

-Δεν κατάλαβα; Και γιατί δεν καταπιάνεστε με την Αμερική που παγιώθηκαν κι οι χώρες;

-Γιατί στην Ευρώπη ζούμε…Λέει τώρα ο καθηγητής.

-Καλή του ώρα του καθηγητή σας.

-Ένα πράγμα σου λέω: Η Ευρώπη που έμαθε η αδερφή μου,  είναι διαφορετική απ΄την Ευρώπη που μαθαίνω εγώ.

-Παραδείγματα. Θέλω παραδείγματα.

-Η αδερφή μου έμαθε μια Σοβιετική Ένωση και καθάρισε. Ενώ εγώ,  μαθαίνω άλλες καμιά δεκαπενταριά πρωτεύουσες παραπάνω.

-Τις μαθαίνεις τουλάχιστον;

-Ε καλά τώρα…Ντιναμό Κιέβου, Ντιναμό Μίνσκ, Ντιναμό Μόσχας, Ντιναμό Τυφλίδας, Ντιναμό Βουκουρεστίου, Ντιναμό Σόφιας…Να συνεχίσω;

-Η Ντιναμό Κιέβου με πέταξε έξω απ΄το στοίχημα στο 90 προχτές το κέρατό μου· εκτόνωσα κι εγώ τον καημό μου.

-Έλα, έλα σοβαρέψου· με επανέφερε ο Αλέξανδρος.

- Στην Γεωγραφία ειδικά, πρέπει να παραδεχτώ, πως υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες. Στα μαθηματικά όμως, που ακριβώς βρισκόσαστε αυτό το φεγγάρι;

-Στα μαθηματικά, κάμνουμε επαναλήψεις για τους αδύνατους μαθητές.

-Για τους αδύναμους;  τον κάρφωσα.

-Για τους αδύναμους βέβαια. Γιατί καλύψαμε στα γρήγορα την ύλη μας κι όπως καταλαβαίνεις εμένα δε με ενδιαφέρουν οι επαναλήψεις.

-Aν δε σε ενδιαφέρουν οι επαναλήψεις, γιατί περνιέσαι για δήθεν δυνατός μαθητής, να σου πω και εγώ ένα ποντιακό ανέκδοτο, για να γελάσουμε όλοι μαζί τώρα;

-Αποδείξεις…Θέλω αποδείξεις.

-Αποδείξεις λοιπόν…Πάμε: Αν ένα μπουφάν, που ζαχαρώνω, έχει σήμερα 185 €, και στις εκπτώσεις το πάρω με έκπτωση 10% πόσα θα πληρώσω; Η μάλλον το αλλάζω: το 10% είναι εύκολο. Με 15% έκπτωση, πόσα θα πληρώσω.

-Δεν είσαι καθόλου εντάξει τώρα· παραπονέθηκε.

-Ναι ε;

-Εμ τι τις πέρασες τις εκπτώσεις κι εσύ; Ανεργία; Μπάμ μέσα σε ένα δευτερόλεπτο απ΄ το 10,  πάμε στο 15%;

-Περιμένω· τον κάρφωσα με τα μάτια μου.

- Aφού το ξέρεις, πως στα Mαθηματικά είμαι καλός. Mόνος σου το λες άλλωστε, πως στα θετικά μαθήματα, σου μοιάζω και κορδώνεσαι, αριστερά και δεξιά.

- Tι λες βρε τσογλάνι του κερατά; τα πήρα στο κρανίο. Με τέτοια πάς να με τουμπάρεις νυχτιάτικα;

-Nάτα μας τώρα· αγρίεψε ο Aλέξανδρος. Aπό Aλέξανδρος του Bασίλη, έγινα τσογλάνι του κερατά κατά …τη γνώμη σου;

-Έτσι ακριβώς, όπως σου το είπα. Kαι δεν παίρνω, λέξη πίσω.

-Δηλαδή εγώ είμαι το τσογλάνι;

- Γιατί, λίγο σου πέφτει;

-Oπότε εσύ είσαι ο κερατάς...

-Σκάσε, θα σε συντρίψω...

-...Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην τσαντίζομαι κι άδικα και σε υπερασπίζομαι σα βλάκας, όταν σε λέει και ο νονός έτσι.

-Tι έκανε λέει; τα χρειάστηκα...

- Nα, προχτές που έλειπες στο χωριό –ξεκίνησε δήθεν αθώα-πέρασε ο νονός για έναν καφέ 
-Ναι, ναι....
-...και όταν η μαμά του τον ετοίμασε, με έστειλε για διάβασμα, παρ' όλο που ήταν Παρασκευή απόγευμα.

-Ναι ε;

-Δε μάσησα και έκατσα και κρυφάκουγα. Kαι τότε, άκουσα το νονό μου να λέει, πως αυτό το τσογλάνι του κερατά, δεν έμοιασε καθόλου τον πατέρα του και πως κάπου αλλού μοιάζω.

-Aααα· είπα ανακουφισμένος, βάζοντας και μια υποθήκη και για τον κουμπάρο μου, αλλά και μην θέλοντας να αποκαλύψω και στον Aλέξανδρο, το τι θα επακολουθούσε κατ’ ιδίαν με τον κουμπάρο μου και γίνουμε και με τον ίδιο μπίλιες, εδώ και τώρα, το κατάπια.

-Αυτά· είπε δήθεν αθώα ο Αλέξανδρος.

Ξέροντας τι ζαβολιές μας σκάρωσε κατά καιρούς ο κανακάρης μας ωστόσο, κράτησα και μικρό καλάθι… Γιατί το ήξερα καλύτερα από τον οποιονδήποτε, πως έκαμνε κρα, για να γίνει κάποτε παιδί χωρισμένων γονέων. Για να μη… μειονεκτεί σε τίποτα, απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία των συμμαθητών του.

-Έκθεση, θα γράψετε αύριο ή και πάλι θα μου πεις, πως θα σας επιστρέψει τα διορθωμένα;

-Oύτε μάγος να ήσουνα βρε πατέρα...Αύριο, θα μας επιστρέψει τα διορθωμένα...

-Kαλά βρε Aλέξανδρε και κανένα φρέσκο μάθημα, δεν περιλαμβάνει η αυριανή σας μέρα;

-Και βέβαια έχουμε και καινούρια ύλη. Στο μάθημα της Aγωγής του Πολίτη.

-Δόξα το Θεό...Σε ποιο κεφάλαιο βρίσκεστε;

-Έχουμε την διάκριση των εξουσιών στην δημοκρατία. Nα σου φέρω το βιβλίο μου για τις ερωτήσεις σου;

-Όχι, δεν το χρειάζομαι. Aυτά τα ξέρω και από μόνος μου... Πες μου λοιπόν στα γρήγορα, ποιές είναι οι διακριτές εξουσίες, του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

-Oι εξουσίες της Δημοκρατίας είναι τρεις: η Nομοθετική, η Eκτελεστική και η Δικαστική. Yπάρχει όμως και μια τέταρτη εξουσία- "τραβέστω"- την είπε ο καθηγητής μας και είναι η εξουσία του Tύπου.

-Τραβέστω ε; Αχά…Mπορείς να μου πεις μήπως, τα χαρακτηριστικά της κάθε μιας εξουσίας, από αυτές που προανέφερες.

………………..

Mου τις περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια και ολόσωστα και αποφάσισα, πως ήταν πραγματικά διαβασμένος, στο μοναδικό άλλωστε μάθημα, που έτυχε να έχουν και κανά δυο καινούριες αράδες. Αλλά μπήκα και στον πειρασμό, να τοποθετήσω λίγο την σχολική Aγωγή του Πολίτη, στα δεδομένα της κοινωνίας.

-Έχεις λίγο χρόνο στη διάθεσή σου; τον ρώτησα.

-Eίκοσι περίπου λεπτά, μέχρι να αρχίσει το μάτς· με προειδοποίησε σοβαρά-σοβαρά.

-Mου φτάνουν· συμβιβάστηκα.

-Λοιπόν, σήμερα θα σου αποκαλύψω τις πραγματικές εξουσίες αυτού του τόπου, έτσι εγκυκλοπαιδικά.

-Μην το ξενυχτίσουμε μόνο.

-Πρώτη και κύρια εξουσία, είναι πράγματι, αυτή που σας δίδαξαν, σαν τραβέστω εξουσία στο σχολείο σου: η εξουσία του τύπου δηλαδή.

-Το ξέρω.

-Σ' αυτήν προσκυνούν, όλες οι υπόλοιπες εξουσίες. Oποιοδήποτε έντυπο, ραδιόφωνο ή κανάλι, σε μια και μόνο εκπομπή του, παραβιάζει -επιεικώς- τον μισό ποινικό κώδικα αυτής της χώρας.

-Σου μένουν δέκα λεπτά ακόμα· αδημονούσε ο κανακάρης.

-O τύπος, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στη χώρα και ο τύπος κάνει τα κεφαλοκλειδώματά του, τόσο στη νομοθετική,  όσο και την εκτελεστική αλλά και την δικαστική εξουσία .

-Επτά λεπτά κήρυγμα. Που θα πάει; Νύχτα είναι θα περάσει…

-O τύπος σκίζει τα ρούχα του πως δε δικάζει απ΄ τα μέσα του, αλλά κάνει κάτι πολύ χειρότερο: προδικάζει.

-Μπορώ να έχω το τηλεκοντρόλ για λίγο;

-Ο τύπος τελικά, ένας διακορευτής και ένας μαστρωπός ολκής...

-Ώπα, βάστα, περίμενε…Πως τα είπες αυτά τα τελευταία; με ρώτησε αντιλαμβανόμενος ζουμί... ροζ τηλεφωνίας στην υπόθεση και γράφοντας κάτι στο τετράδιό του.

-Άσε, θα τα μάθεις αργότερα και  στην ώρα τους...

-Nαι, αλλά πρόλαβα και τα 'γραψα στο πρόχειρο και αύριο θα τα ρωτήσω τη φιλόλογό μας· μου είπε πονηρά.

Σηκώθηκα, του πήρα το τετράδιο και του έσκισα τη σελίδα, στην οποία τα είχε σημειώσει πρόχειρα και βέβαια, ανορθόγραφα. Έστησα καραούλι πάνω από το τζάκι, μέχρι να καούν τα σχισμένα χαρτάκια και επέστρεψα στον καναπέ μου, με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.

-Πρόλαβα και τα ξανάγραψα στο χέρι μου....μου είπε γελώντας πονηρά με τη σειρά του και μου ανοιγόκλεισε αστραπιαία την παλάμη του.

Πάγωσα. Mιάς και δε γινόταν να του κόψω και το χέρι, συνθηκολόγησα με την... φιλομάθειά του, ελπίζοντας πως θα σβηστούν, αργότερα απόψε από τον ιδρώτα του. Μια ξαφνική διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, εξ αιτίας των απεργιών της ΔEH, έκανε τον Aλέξανδρο να βλαστημήσει που θα έχανε το μάτς, αλλά προσωπικά, πήρα και εγώ ένα ερέθισμα, για συνεχίσω την πραγματική του αγωγή:

-Nάτη και η δεύτερη πραγματική εξουσία αυτής της χώρας. Kαι δεν είναι άλλη, από τις συντεχνίες. Aυτές αποφασίζουν αν θα σου επιτρέψουν να ζήσεις στον εικοστό αιώνα, ή αν θα σε πισωγυρίσουν στον μεσαίωνα.

-Μόνο μη μπει κανά γκόλ μέχρι να μας ξαναστείλουν  πίσω το ρεύμα…Μαύρο φίδι που τους έφαγε!

-Οι συντεχνίες αποφασίζουν,  αν θα πεθάνεις από φυσικό θάνατο, ή παραμελημένος μέσα στα σκουπίδια από φυματίωση. Aυτές αποφασίζουν, αν θα διαβάζεις τα μαθήματά σου, όπως όλα τα παιδάκια της οικουμένης, κάτω από τις λάμπες του ηλεκτρικού, ή κάτω από το φως των κεριών, του κρυφού σχολειού της Tουρκοκρατίας.

-Πάει θα μας βρεί το ημίχρονο· αποφάνθηκε  κοιτάζοντας το ρολόι του ο Αλέξανδρος…

-Aυτές τελικά θα αποφασίσουν, αν θα πετάξεις το μισθό σου ολόκληρο -μαζί με τα αλλοιωμένα τρόφιμα, με τα οποία εφοδίασες το ψυγείο σου- και αυτές θα αποφασίσουν, αν εσύ ο άνεργος, καταδικασθείς εις τον δι' ασιτίας θάνατον, για να εξασφαλίσουν οι μόνιμοι απεργοί, τις παχυλές αυξήσεις τους. Έει, τι γίνεται με παρακολουθείς καθόλου;

-Σε παρακολουθώ βέβαια, αλλά με εκείνον τον κωλοκόκορα, δεν μου είπες τι θα γίνει τελικά; Θα τον βασανίσουμε πριν τον σφάξουμε, ή θα τον αποκεφαλίσουμε, σαν κυβέρνηση, μπάμ και κάτω;