Εντελώς ανθρώπινα, ανέβηκα με έναν φίλο μου γιατρό, στο Μάτι του Μαραθώνα. Για να αφήσω ένα λουλούδι στη μνήμη των αθώων δολοφονημένων συνανθρώπων μου. Περπατώντας ανάμεσα στα καμένα, πέσαμε αίφνης πάνω σε τέσσερις ανθρώπους! Που προέκυψαν από το πουθενά μέσα στα αποκαΐδια.
Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο στον έναν υπερήλικα, στους δύο μεσήλικες και στο ένα μωρό, διαπιστώσαμε πως δεν ήταν καθόλου απανθρακωμένοι. Ελπίζοντας ενδόμυχα, πως είναι και ζωντανοί! Πεσμένοι κάτω από μια λιποθυμία ίσως. Άντε και από μια νεκροφάνεια ενδεχομένως…
Πλησιάσαμε πρώτα το μωρό. Ευτυχώς ήταν μια πλαστική κούκλα! Και δεν ξανασχοληθήκαμε μ’ αυτό.
Στις τσέπες του σακακιού του υπέργηρου που κείτονταν στο χώμα, με εκατοντάδες ουλές στο σώμα του βρήκαμε και την ταυτότητά του: «Ελληνικό κράτος. Έτος γεννήσεως 1830.»
Για τη συνέχεια, "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου