Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Οι «παλιακές»; εθνικές εορτές!

Ax βρε δάσκαλοι της πρώτης παιδείας μου! Τι πράγματα μας βάζατε και κάναμε σαν σχολιαρόπαιδα,  στις εθνικές μας γιορτές ορέ "παλιακοί"; Εκπαιδεύοντας μας εντελώς... σωβινιστικά; Σάμπως να ζούσαμε στη...στρατόσφαιρα; Με την Ελληνική σημαία και με το σταυρό φαρδύ πλατύ, υπό την σκέπη της Παναγιάς στο... backround; Απαράγραπτα  όλα αυτά δε, κάθε 25η Μαρτίου και κάθε 28η Οκτωβρίου.

Με τα εμβατήρια, τις παράτες, τα μονόπρακτα και τα ποιηματάκια μας επί σκηνής; Φορώντας τα ρούχα του... μεγαλύτερου αδερφού συνήθως -όσοι είχαμε- και που μας έπεφταν: κοντά, μακριά, στενά φαρδιά και δε... συμμαζεύεται; 

Εγώ δε που είχα και μεγαλύτερα αδέρφια δε, μπορεί και να φόρεσα και τα... πεδιλάκια της αδερφής μου  στα χρόνια του οτι να' ναι...

Δόξα το Θεό, που δεν έγινα και κάποιος "διάσημος" εδώ που τα λέμε για να ξεπέσει και  καμιά παιδική μου φωτογραφία στα χέρια των "γκουρού" της ενδυματολογίας στην τηλεόραση! Αποφεύγοντας και  κάποια υπονοούμενα για  τα πεδιλάκια  της... αδερφής και πάω και στοίχημα. Μα και τα θυελλώδη  χειροκροτήματα από κάποιους άλλους…

Βρε δάσκαλοι, πως θα τα βγάλουμε πέρα, στο εδώ και τώρα, στα σημερινά, ξένα  και άφιλα περιβάλλοντα της νεοφανούς  παιδείας μας; Στα χρόνια της νιότης  μου,  και στα σαν σήμερα, γιορτάζαμε το ένα από τα δύο ΟΧΙ μας. Τόσο στο ραγιαδισμό της Τουρκοκρατίας , όσο και στον άξονα.   Έλα όμως που στα  προσεχώς της ζωής μας ένας από τους Υπουργούς της Παιδείας …αποφάσισε  πως αν μας πάρουν οι οχτροί και κανά νησί, δεν τρέχει κάστανα!
**** για τη συνέχεια, "κλικ" στον σύνδεσμο:

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Oι κώδικες επικοινωνίας των… τοίχων.

Δεν υπάρχει/ υπάρχουν:
• Αντίλαλος δίχως  φωνή, 
• Απόνερα κάποιου  χθες,  που να μην  τα κατάπιε το… delete,
• Άντρας, που  να μην   φταίει για… όλα,  
• Αργά,  μετά και  από το… αργότερα, 
• Απομάκρυνση  χωρίς λόγο, ακόμα  κι όταν   δεν βρίσκονται… λόγια,
• Αντίδωρο- υποκατάστατο,  όταν στερείσαι   το δώρο,
• Αστραπή δίχως  βροντή,
• Απίθανο  χωρίς τις  όποιες  δικές του πιθανότητες,
• Αλήθεια   σύμφωνη  με μια προσωπική και μόνο εκδοχή,
• Αέρας χωρίς θρόισμα των φύλλων,
• Απογοήτευση …αορίστου  χρόνου,
• Αντιγραφή-επικόλληση και κούρσεμα της σκέψης των άλλων, που να μην  είναι  …πλαστοπροσωπία,
• Αηδόνι παράφωνο,
• Αρμονία, όταν η φιλοδοξία καταντάει  ματαιοδοξία. 

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

Τώρα μάλιστα! Τα UFO μας μάραναν...(χρονογράφημα)

-Αλέξανδρε, πάρε το φακό σου απ' τα μάτια μου και βρες άλλο τρόπο να σκοτώσεις την ώρα σου. Είμαι πτώμα  από την κούραση και θέλω να κοιμηθώ.
-Xιχιχιχιχοχοχοχαχαχαχα....
-Αλέξανδρε είπα,  με μια ακόμα βλακεία σου, τέρμα το κάμπινγκ και η ελεύθερη κατασκήνωση. Tα μαζεύουμε αυτή τη στιγμή και γυρνάμε σούμπιτο στη μάνα σου. Παιδιά χωρισμένων γονιών σου λέει μετά....
-Xιχιχιχιχοχοχοχαχαχαχα....
Αυτό το τσιριχτό γέλιο,  ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στηρίχτηκα στον δεξιό μου αγκώνα κι ετοιμάστηκα να σηκωθώ για   να τον πάρω  στο κυνήγι.
Nτόγκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκ· μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι κοπανώντας το κεφάλι μου σε κάποια μεταλλική γάστρα που ήταν από πάνω του, βλέποντας όλους τους γαλαξίες του σύμπαντος κόσμου, να λαμπιρίζουν στα μάτια μου. Το τσιριχτό του γέλιο, αντήχησε, υποχθόνιο πλέον μέσα στα τύμπανά μου.
-Xιχιχιχιχοχοχοχαχαχαχα....
Ένα απαλό πράσινο φως, φώτιζε  τώρα το πρόσωπό μου που  μετατρεπόταν αργά και με τέμπο σε πορτοκαλί. Διάβολε, εμείς τέτοιον …ΛΟΑΤΚΙ  φακό δεν είχαμε. Που στο καλό του τον ‘κονόμησε το τέκνο; Δυο ατσάλινα -στην κυριολεξία- χέρια με άρπαξαν από τους ώμους και με ανακάθισαν, σαν πούπουλο στη θέση μου. Πάγωσα σύγκορμος. Aυτή η τανάλια,  μόνο με τα χέρια του Αλέξανδρου δεν έμοιαζε...
για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Όπου κι αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει.

Αυτή τη φορά, είχα κάμποσο ελεύθερο  χρόνο εκεί στα  ξένα και η ιδέα  να τα βάλω με τα πολιτικά τοτέμ της ράτσας,  με εξιτάριζε! Ακόμα και στους… κέρινους:  τον Ελευθέριο, τον Κωνσταντίνο και τον Ανδρέα, εγώ θα τα έχωνα. Από τα μούτρα πρώτος με βούτηξε ο πρεσβύτερος:
Ελευθέριος: Πάλι ποδαρικό μας κάνεις εσύ ρε κατσικοπόδαρε;
Βασίλης: Εμ, έξις δευτέρα φύσις δεν έλεγαν κι οι αρχαίοι πρόγονοι ρε… Εθνάρχη numper one;
Ανδρέας: Και χτες πάλι εδώ  γυρόφερνες. Δεν σε χωράει το σπίτι σου βλέπω.
Βασίλης: Ετούτα τα σπίτια στην Αγγλία… πρώθυ, μικρά σαν μακέτες είναι! Στενά κι ανήλιαγα. Ε ρε Ελλάδα και πάλι Ελλάδα! 
Κωνσταντίνος: Να τα γράφεις και στα κείμενά  σου αυτά όμως Ελληνάρα! Για τις κακουχίες που περνούσαμε όλοι εμείς εδώ  στα μαύρα  ξένα.
Βασίλης: Κακουχίες;
Κωνσταντίνος:  Έναν σκασμό!  Σαν αυτοεξόριστοι, στα Παρίσια τα Λονδίνα και τις ΗΠΑ είπα λέω. Εμ καλά το τεστάρισα εγώ   πως γίναμε  ένα απέραντο φρενοκομείο!
*** Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο: