Ax βρε δάσκαλοι της πρώτης παιδείας μου! Τι πράγματα μας βάζατε και κάναμε σαν σχολιαρόπαιδα, στις εθνικές μας γιορτές ορέ "παλιακοί"; Εκπαιδεύοντας μας εντελώς... σωβινιστικά; Σάμπως να ζούσαμε στη...στρατόσφαιρα; Με την Ελληνική σημαία και με το σταυρό φαρδύ πλατύ, υπό την σκέπη της Παναγιάς στο... backround; Απαράγραπτα όλα αυτά δε, κάθε 25η Μαρτίου και κάθε 28η Οκτωβρίου.
Με τα εμβατήρια, τις παράτες, τα μονόπρακτα και τα ποιηματάκια μας επί σκηνής; Φορώντας τα ρούχα του... μεγαλύτερου αδερφού συνήθως -όσοι είχαμε- και που μας έπεφταν: κοντά, μακριά, στενά φαρδιά και δε... συμμαζεύεται;
Εγώ δε που είχα και μεγαλύτερα αδέρφια δε, μπορεί και να φόρεσα και τα... πεδιλάκια της αδερφής μου στα χρόνια του οτι να' ναι...
Δόξα το Θεό, που δεν έγινα και κάποιος "διάσημος" εδώ που τα λέμε για να ξεπέσει και καμιά παιδική μου φωτογραφία στα χέρια των "γκουρού" της ενδυματολογίας στην τηλεόραση! Αποφεύγοντας και κάποια υπονοούμενα για τα πεδιλάκια της... αδερφής και πάω και στοίχημα. Μα και τα θυελλώδη χειροκροτήματα από κάποιους άλλους…
Βρε δάσκαλοι, πως θα τα βγάλουμε πέρα, στο εδώ και τώρα, στα σημερινά, ξένα και άφιλα περιβάλλοντα της νεοφανούς παιδείας μας; Στα χρόνια της νιότης μου, και στα σαν σήμερα, γιορτάζαμε το ένα από τα δύο ΟΧΙ μας. Τόσο στο ραγιαδισμό της Τουρκοκρατίας , όσο και στον άξονα. Έλα όμως που στα προσεχώς της ζωής μας ένας από τους Υπουργούς της Παιδείας …αποφάσισε πως αν μας πάρουν οι οχτροί και κανά νησί, δεν τρέχει κάστανα!
**** για τη συνέχεια, "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου