Σε μια «ξεθωριασμένη» κιόλας χρονο-φωτογραφία, που τραβήχτηκε πριν από πενήντα χρόνια, ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης σημείωνε. «Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.» Έλα όμως που τα συναισθήματα «ξέφτισαν» μπροστά το χρήμα και στα σήμερά μας… Αφού:
«!» Οι αγρότες, επιδοτούνται ευχάριστα για κάθε ελιά που ξεριζώνουν, με λεφτά της… μαστροπού Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις ξεπαστρεύουν.
«!»Τα τρεχαντήρια των καραβοκύρηδων, αντικαταστάθηκαν από ποντοπόρα καράβια, με ξένες σημαίες και ξένα πληρώματα. Με το στόλο των ξύλινων αλιευτικών μας, να ξεπαστρεύεται στα καρνάγια, επίσης με λεφτά των Ευρωπαίων.
«!»Ενώ όσα από τα αμπέλια μας δεν ξεπατώθηκαν συνενώθηκαν σε απέραντους βιομηχανικούς αμπελώνες και καλλιεργούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους σήμερα από τους οικονομικούς μετανάστες.
Εκεί λοιπόν όπου το αμπέλι οι ελιές και οι ψαριές, έθρεφαν μια οικογένεια που ζούσε, πρόκοβε, σπούδαζε παιδιά και σκαρφάλωνε, κοινωνικά, το ίδιο το αμπέλι η ελιά και το παντός καιρού αλιευτικό, κλήθηκε να θρέψει τρεις και τέσσερις και πέντε οικογένειες…
Εγώ μαζί σου νομπελίστα μου, άντε με έναν πόνο, να την αναπαλαιώσουμε και την Ελλάδα μας! Έλα όμως που σκοντάφτουμε στην παραφυάδα της νέας μας νοοτροπίας;
Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου