ΜΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΛΗΨΗ

Το κινητό μου χτύπησε, την ώρα που άρχιζα τις περικοπές απ΄τη λίστα του super market με τις προμήθειες του πασχαλινού τραπεζιού, που παράγγειλε η γυναίκα μου. Στη γραμμή, ήταν ο γιατρός της παρέας:

-Έλα καλημέρα·  του απάντησα. Τι έχουμε πάλι ;
-Σε πήρα για να  σε προσκαλέσω και επίσημα στο εξοχικό μας στο Βραχάτι για να.. τιμήσουμε τον οβελία· με διέταξε σχεδόν.
-Άργησες· του είπα με μισή καρδιά. Φέτος λέμε να κάνουμε οικογενειακό  Πάσχα, στο χωριό της γυναίκας μου. 
-Ρε δεν αφήνεις τα σάπια; τσαντίστηκε.
-Παρντόν; συνοφρυώθηκα.
-Οικογενειακό Πάσχα χωρίς την κόρη σου  Μιλένα, που ακούστηκε μωρέ; με κάρφωσε.
-Α, μπα; Ξέρεις κάτι που θα πρέπει να μάθω κι εγώ για την ...κόρη μου; τα χρειάστηκα.
-Ξέρω πως η κόρη σου κανόνισε με την  δική μου κόρη,  να τη βοηθήσει στα δημοσιογραφικά της και  να γυρίσουν ένα βίντεο απ΄το Πάσχα στο ελληνικό  χωριό...Αυτό ξέρω!
-Λόγω τιμής ρε Σπύρο,  δεν το ήξερα. Και δεν μας είπε και τίποτα η σκατούλα!
-Αθώος· γέλασε καλόκαρδα. Εξάλλου αυτή είναι η είδηση της τελευταίας στιγμής. Οι μικρές το κανόνισαν.
-Οπότε;
-Οπότε, θα μας τιμήσετε  κι οι υπόλοιποι...Εξάλλου,  όλη η σκατοπαρέα,  θα τα δώσει τα διαπιστευτήριά της.
-Τα αρσενικά μέλη της φαμίλιας μου ξέχνα τα.  Δε γουστάρουν συνωστισμούς και τέτοια Πασχαλιάτικα...
-Γιατί στο χωριό της γυναίκας σου δεν έχει συνωστισμούς;
-Στην πίτα πάτησες! Στο δέντρο τη βγάζουν εκεί. Έφτιαξαν μια καλύβα  που λες κι εκεί ξημεροβραδιάζονται.
-Να τους παραγγείλω κι εδώ μια καλύβα ρε συ. Για να αισθάνονται και σαν στο σπίτι τους! το διασκέδασε...
-Μωρέ ξέρεις και  τι άλλο φοβάμαι· ψέλλισα διστακτικά.
-Τι  είναι πάλι;
-Μήπως με παρεξηγήσει η κυβέρνηση φοβάμαι ρε ντόκτορα. 
-Τουτέστιν;
-Μη πάρει λέω σαν αφορμή την έξοδό μου για το Πάσχα για να μου φερμάρει και κανά τεκμαρτό εισόδημα κατακέφαλα!
-Εσύ έχεις όρεξη κι εγώ άφησα χειρουργείο στη μέση· δυσανασχέτησε. Λοιπόν,   εμείς με την κόρη σου, ξεκινάμε αύριο βράδυ. Οπότε κανόνισε την πορεία σου...
-Πωπώ έξοδα πάλι· προσπάθησα να δώσω και την εύθυμη νότα στην κουβέντα. Ίσα με ένα τριπλό ...by pass θα σου βγει η Πασχαλιά και φέτος ρε φακελάκια.
-Α, μπα! Ένα μπαλονάκι είναι μόνο...Ένα  φτωχό...μπαλονάκι· το διασκέδασε κι έκλεισε το τηλέφωνο.
Συσκεφθήκαμε με τη γυναίκα μου, συμφωνήσαμε πως η αντιπαροχή της Μιλένας στην ...τεχνογνωσία της ασκούμενης κόρης-δημοσιογράφου του φακελάκια, ήταν ένα ισχυρό κίνητρο  και να 'μαστε Μεγάλη Πέμπτη πρωί,  μέσα στην ανοιξιάτικη  φύση, υπό τους πένθιμους ήχους της καμπάνας,  στο εξοχικό του φακελάκια. Και μ΄ όλη τα σκατοπαρέα   στις επάλξεις.
Ο ταρίφας ο Σταμάτης, έπαιζε τάβλι με τον φαρμακοποιό το Φοίβο. Η ψυχολόγα της παρέας η Δόμνα, απολάμβανε τους ουζομεζέδες,  με τις συμβίες μας. Κι  γιατρός με τον ασφαλιστή τον Μάνο και τον συνδικαλιστή τον Λαοκράτη, άρχισαν τους σκοτωμούς,  απ το χάραμα για τα πολιτικά. 
Με εμένα να κρατάω   τον προβολέα,  στην  κόρη μου τη Μιλένα και στην κόρη του φακελάκια τη Μάρα,  την ώρα που προσπαθούσαν να γράψουν κάποιες σκηνές, με τη βιντεοκάμερα. Με τη Μιλένα στην κάμερα και τη Μάρα στο  σπικάζ:

ΜΙΛΕΝΑ: Τρία,  δύο,  ένα πάμε:

MΑΡΑ: Με βαθειά κατάνυξη στις πόλεις και τα χωριά της χώρας, η χριστιανοσύνη ετοιμάζεται να υποσχεθεί…Φτού σου· κοπανήθηκε! Άκου υποσχεθεί…

ΜΙΛΕΝΑ: (χαμογελώντας) Συμβαίνουν αυτά Μάρα μου.  Συμβαίνουν. Τέσσερα –τρία- δύο- ένα. Πάμε:

ΜΑΡΑ: Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα απ’ άκρου εις άκρον της χώρας….

ΜΙΛΕΝΑ: Που σκατά είναι το ζούμ σ΄αυτήν τη κωλο- κάμερα ρε Μάρα;την έκοψε άγαρμπα ξανά η κόρη μου.

ΓΙΑΤΡΟΣ: (γελώντας) Μέσα στην …κατάνυξη, περιλαμβάνονται και τα μπινελίκια της Μιλένας να υποθέσω;

ΜΑΡΑ: (χαμογελώντας αμήχανα) Ε, όσο γι αυτά, είναι δημοσιογραφική αδεία...

ΜΙΛΕΝΑ: Α, εντάξει. Το βρήκα και το ζούμ. Τρία,  δύο , ένα,  πάμε Μάρα μου.

ΜΑΡΑ: (ξερόβηξε και....)Σύσσωμος ο ελληνισμός ετοιμάζεται σε κατανυκτική ατμόσφαιρα να γιορτ…

Ξαφνικά, ακούστηκαν τα ζάρια κι αμέσως κι η οργισμένη φωνή του ταρίφα:

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Ακόμα να την παραδεχτείς  την  κωλοφαρδία σου ρε φαρμακοτρίφτη;

ΓΙΑΤΡΟΣ: (λυμένος  στα γέλια ) Κατάλαβα….Κατανυκτικές εξάρες έφερε πάλι ο Φοίβος…

ΜΑΡΑ: ( έξαλλη) Μας το χαλάσετε πάλι βρε πατέρα.  Και το πηγαίναμε τόσο  καλά...
ΓΙΑΤΡΟΣ: (κρυφογελώντας) Εγώ σας το χάλασα ή οι εξάρες;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (ένοχα) Α, δεν το γυρίσατε ακόμα; Ήμαρτον!

ΔΟΜΝΑ: (επιτακτικά) Κούκλες συμμαζέψτε το κάποτε! Σας δίνουμε ένα λεπτό…
ΓΙΑΤΡΟΣ: Και να ήθελαν παραπάνω δεν γίνεται. Για πέντε λεπτά λάδωσα τον παπά,  να χτυπάει πένθιμα την καμπάνα απ΄τη Μεγάλη Πέμπτη.
ΔΟΜΝΑ: Εκτός κι αν θέλετε να σας το γυρίσουμε εμείς· συμπλήρωσε γαλίφικα η ψυχολόγα.

ΜΑΝΟΣ: Δεν αλλάζετε τροπάριο κι εσείς ρε κορίτσια. Αφού η… κατάνυξη δεν σας βγαίνει…

ΔΟΜΝΑ: Άντε, ρίξε καμιά ιδέα…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ:  Εγώ προτείνω να κάνετε εισαγωγή με  το τροπάριο της Κασσιανής…

ΔΟΜΝΑ: Α, καλό. "Εγώ ειμί η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή"…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Καλό πράγμα η αυτοκριτική Δόμνα μου!

-Θα βγάλετε το σκασμό επιτέλους; ούρλιαξα.
Ησυχία στο ακροατήριο. Μετά την καταλυτική μου παρέμβαση!

ΜΙΛΕΝΑ: Δύο-ένα, πάμε Μάρα…

ΜΑΡΑ: "Η ζωή εν τάφω, ψάλλεται σε όλες τις εκκλησίες της χώρας απόψε κι η Χριστιανοσύνη, ετοιμάζεται να υποδεχθεί με κατάνυξη, την ανάσταση του θεανθρώπου…"

Δόξα το θεό, σε κάποια στιγμή  ολοκληρώσαμε με επιτυχία τα πλάνα τους.

ΜΙΛΕΝΑ : Ευχαριστούμε για την υπομονή σας.

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μιας και φαγωθήκατε με την ...κατάνυξη, δεν τραβάτε κι ένα πλάνο από την ουζο-κατάνυξη του φεμινιστικού κινήματος της παρέας;

ΜΑΡΑ: Όντως. Αυτή είναι η μόνη κατάνυξη, που βλέπω κι εγώ, εδώ τριγύρω….

ΜΑΝΟΣ: (χασκογελώντας) Αυτό που γυρίσατε πάντως είναι πολύ ....πως να σας το πω κιόλας...πολύ παιδικό!

ΜΑΡΑ: (με τσακίρικο βλέμμα) Ναι ε;

ΜΑΝΟΣ:...Καμιά πρωτοτυπία να σκεφθείτε ρε όμορφες! Καμιά πρωτοτυπία....

ΜΙΛΕΝΑ: (προτείνοντας την κάμερα)  Ιδού η Ρόδος λοιπόν...

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (γελώντας) Και το μόνο που μας λείπει,  είναι το πήδημα. Τι λες κι εσύ ρε Δόμνα;
ΔΟΜΝΑ: Κούκλες έχετε άλλη κασέτα;

ΜΙΛΕΝΑ:Πολλές.

ΜΑΝΟΣ: (με μάτι που γυαλίζει) Τώρα να δείτε το γύρισμα της… κατανυκτικής ατμόσφαιρας των ημερών... Από τους παπαράτσι της παρέας. Άντρες μέσα;

ΑΝΤΡΕΣ: Μέσα.

ΔΟΜΝΑ: (ειρωνικά) Εμένα θα με πάρετε μαζί σας στο ρεπορτάζ ρε....άντρες;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μπράβο, γιατί όχι...Φύγαμε!  
ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Εγώ είμαι έξω. Νυστάζω!
ΦΟΙΒΟΣ: Αφού πρώτα πάρω και  τη  ρεβάνς μου στο τάβλι! 
ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Βαριέμαι είπα!
ΦΟΙΒΟΣ: (παρακλητικά) Άντε ρε σαχλαμάρα! Μια παρτίδα ακόμα!
ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Τέλος πάντων! Κι ο καλύτερος άς κερδίσω! (και στους υπόλοιπους) Μάγκες και να ήθελα, δεν γίνεται να έρθω. Μας προέκυψαν κάτι ιδιαίτερα πάλι...
ΓΙΑΤΡΟΣ: (απαξιωτικά) Χέστηκε η φοράδα στ'  αλώνι. Οι υπόλοιποι,  εκτός απ΄τους... επίορκους, ξεκινάμε σε τρία λεπτά.

Σε λιγότερο από μισή ώρα,  βρεθήκαμε πάνω σε μια γέφυρα στην εθνική οδό, τραβώντας πλάνα των εξοδούχων της Λαμπρής, που γκάζωναν τα αυτοκίνητα στο δρόμο από κάτω μας.  Τραβούσαμε και τραβούσαμε για δυο  γεμάτες ώρες.

-Μάγκες ποιός έχει σειρά να κάνει τον παπαράτσι; τους ρώτησα χωρίς να τους κοιτάζω και συνεχίζοντας να τραβάω πλάνα. Πιάστηκα δυο  ολόκληρες ώρες εγώ το θύμα πάλι!

ΜΑΝΟΣ: Εγώ έχω σειρά …αλλά βαριέμαι.

ΔΟΜΝΑ: Δυο ώρες τραβάτε και τζίφος…Δεν είναι η μέρα σας σήμερα.

ΜΑΝΟΣ: Τι καντεμιά κι η σημερινή μωρέ; Εφτακόσια πενήντα τροχαία απ΄τη Μεγάλη Δευτέρα  και να μη πιάσουμε ούτε ένα στο ζωντανό …

ΓΙΑΤΡΟΣ: (θυμόσοφα)  Στατιστικά, στις επόμενες μια δυο ώρες, θα το πιάσουμε και το ζωντανό… Που θα  μας πάει.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( νευριασμένα) Μη γυρνάς σε εμάς την κάμερα ρε Βασίλη. Στο δρόμο να σημαδεύεις…Όπου να ναι, θα μας κάτσει και...στατιστικά.

Ο γιατρός,  πήγε στο κάμπριο του που ήταν   παρκαρισμένο λίγο πιο πίσω και άνοιξε το ραδιόφωνο…

ΔΟΜΝΑ: Μόνο Μότσαρτ έχει το ραδιόφωνο κάθε Μεγάλη Παρασκευή  ρε ντόκτορα….

ΓΙΑΤΡΟΣ: Έχει και ειδήσεις κάθε μια ώρα ρε σεις… 

ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ: Μέσα σε ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα, συνεχίζεται η έξοδος των παθών των Αθηναίων για την ελληνική ύπαιθρο…

-Κι αυτή, μέσα στην κατάνυξη την είδα…Άκου έξοδος των παθών· γέλασα με  την ψυχή μου.
ΔΟΜΝΑ: Σςςςςςςςςςςςςςςςς.

ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ: Στην Εθνική Οδό Πατρών -Πύργου, σημειώθηκε πριν από μισή ώρα, καραμπόλα έντεκα αυτοκινήτων, με δύο θανάσιμα τραυματισμένους και εννέα τραυματίες… Τα θύματα απ΄τα τροχαία έφτασαν ήδη τα 39 και..

ΜΑΝΟΣ: Μάγκες τέρμα τα δίφραγκα. Του χρόνου, στον Πύργο θα κάνουμε Πάσχα. Στην καρδιά των γεγονότων….

ΔΟΜΝΑ: Εκεί όπου οι βιαστικοί της Πελοποννησιακής… κατάνυξης, τα γκαζώνουν στα διακόσια χιλιόμετρα…Εκεί θα πετύχουμε ένα σκασμό ...θανάσιμους!Συμφωνώ!

ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ: Κατέληξε αργά χθες το βράδυ στο Λουτράκι,  ο 36χρονος υδραυλικός, Χρήστος Βαρελοτοχτυπημένος,  μετά από έκρηξη στα χέρια του, του αυτοσχέδιου βαρελότου, που ετοίμαζε για το βράδυ της Ανάστασης…

ΜΑΝΟΣ: Αυτός, με την …κατάνυξη αμανάτι έμεινε… Ανάσταση, δεν θα αξιωθεί να δει…

- Μάγκες δίπλα είναι το Λουτράκι. Φύγαμε για πλάνα· τινάχτηκα απ΄τη θέση μου και μ΄ακολούθησαν όλοι.

Στοιβαχτήκαμε στο κάμπριο και φύγαμε για το Λουτράκι. Εντοπίσαμε το σπίτι κι ο Μάνος με το γιατρό, πλακώθηκαν στο γύρισμα. Ο γιατρός στην κάμερα κι ο Μάνος στο σπικάζ: Ο γιατρός τράβηξε ένα πανοραμικό  πλάνο 360 μοιρών,  παίρνοντας το χαρτί της κηδείας και το καπάκι απ΄το φέρετρο και μέτρησε:

ΓΙΑΤΡΟΣ: Τρία δύο ένα πάμε.

ΜΑΝΟΣ: (κομπιάζοντας) Μέσα σε.. κατανυκτική ατμόσφαιρα ετοιμάζονται οι συγγενείς του άτυχου υδραυλικού να κηδέψουν το διαμελισμένο κουφάρι του….

ΔΟΜΝΑ: (έξαλλη) Σκάσε ρε χαμένε.

-Καλά σου λέει ρε ηλίθιε· φόρτωσα. Άκου κατανυκτική ατμόσφαιρα,  για  έναν κοινό θνητό… Και διαμελισμένα κουφάρια! Πάτε απ’ την αρχή…Και πάρτο αλλιώς…

ΜΑΝΟΣ: Πώς να το πάρω δηλαδή; Βόηθα ρε γιατρέ!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Ξέρω κι εγώ. Σκέψου κάτι…Τόσους προλόγους άκουσες απ΄τη Μάρα το πρωί…

ΔΟΜΝΑ:  (αδημονώντας) Τρία-δυο- ένα. Πάτε.

ΜΑΝΟΣ: Η …ζωή εν τάφω, ξεκίνησε από ψες το βράδυ  για τον 36χρονο υδραυλικό  ύστερα από την έκρηξη του  βαρελότου, ….

ΓΙΑΤΡΟΣ: ( ουρλιάζοντας) Στόπ. Άντε τσακίσου από κει ρε χαμένε…Δόμνα, πιάσε το μικρόφωνο.

ΔΟΜΝΑ: Γιατρέ, τράβα ορφανά πλάνα απ’ το φέρετρο προτείνω  και μετά  ζουμάρισε και στο χαρτί της κηδείας.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Συμφωνώ.  Κι ύστερα θα  μας βοηθήσουν οι επαγγελματίες οι τσούπρες στον πρόλογο…

Δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα απ΄όλα αυτά πάντως. Γιατί  στο μεταξύ, έπεσε ένας πυροβολισμός. Και τα σκάγια, έξυσαν τα κεφάλια μας. Μπήκαμε άρον άρον στο κάμπριο και ξαναγυρίσαμε στη γέφυρα. Χαραμίζοντας άλλες δυο άπραγες ώρες. Με τον Λαοκράτη στην κάμερα και τους υπόλοιπους αραχτούς στο γρασίδι: Ώσπου ακούστηκε και το πολυπόθητο: μπάμ! Τιναχτήκαμε όλοι με αγωνία:

ΔΟΜΝΑ: (με αγωνία)  Λαοκράτη το έχουμε;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (ένοχα) Που στο καλό του έγινε ρε το τιμημένο;

ΜΑΝΟΣ: (έξαλλος) Κάτσε μόνος σου άλλες πέντε- έξι ώρες καραούλι τώρα, για να πέσουμε στο στατιστικό δείγμα. Ηλίθιο κομμούνι! 

ΔΟΜΝΑ: ( κοιτάζοντας στην παρακαμπτήριο) και λυμένη στα γέλια) Άντε ρε σεις… Άνοιξε ο κώλος σας. Πίσω μας έγινε το τροχαίο… 
-Ναι ρε σεις, στο κάμπριο του γιατρού, καρφώθηκε ένα μηχανάκι· τους έλυσα την απορία.

ΓΙΑΤΡΟΣ: ( τινάχτηκε κοπανώντας το κούτελό του) Όχι ρε πούστη μου. Έξι ώρες καραούλι για να δω το κάμπριό μου...θύμα! Αυτό είναι απ΄τ΄άγραφα!
Κι έφυγε σφαίρα για το κάμπριο…Τον ακολουθήσαμε με τη γλώσσα έξω απ΄το τροχάδην. Γιατί θα τον αποτελείωνε τον μηχανόβιο με τη φόρα που έφυγε.

ΔΟΜΝΑ: (τρέχοντας με τη γλώσσα έξω) Θανάσιμα τραυματισμένος θα μας προκύψει λέτε , ή μόνο με εκδορές θα τη βγάλει ο μηχανόβιος;

- Σαν να προσπαθεί να σηκωθεί μου φαίνεται ο …θανάσιμας· τους ενημέρωσα…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Σκάστε και τρεχάτε να προλάβουμε τον γιατρό, γιατί θα τον καρυδώσει τον θανάσιμα…

Φτάσαμε με τη γλώσσα έξω. Ένα μηχανάκι έχει σφηνωθεί κάτω απ΄ το πίσω μέρος του κάμπριο και τριγύρω, ήταν  σπασμένα γυαλιά, σκορπισμένα χόρτα, χαλίκια και χώματα. Ο μηχανόβιος -ευτυχώς-δεν έδειχνε να έχει χτυπήσει σοβαρά.  Κάναμε προστατευτικό κλοιό γύρω του κι ο  γιατρός γυρόφερνε μέσα στα νεύρα  το αυτοκίνητο:

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: ( προσπαθώντας να ανασηκωθεί και στον γιατρό) Δικό σου είναι ρε μαλάκα το ξεσκούφωτο;
ΔΟΜΝΑ: Α, τα θέλει ο κώλος σου κι εσένα χρονιάρα μέρα! 
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Σκάσε ρε χαμένε!

ΓΙΑΤΡΟΣ: ( έτοιμος να μουντάρει) Σε βλέπω κιόλας  σαν ....παράπλευρη απώλεια ρε θανάσιμα. Από κλωτσιά! 
-Παντελή με λένε! Κι όχι Θανάση· μπερδεύτηκε με τα κωδικά μας ο θανάσιμας!
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ε ναι ρε φίλε....Κι όλοι οι θανάσιμες το έχουν το βαφτιστικό το ονοματάκι τους. Το θανάσιμας ...εποχιακό  είναι. 

Ο γιατρός, σήκωσε το πόδι του να τον αποτελειώσει αλλά ευτυχώς έπαθε... κράμπα. Ο αγύμναστος!

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (το χαβά του) Πως παρκάρεις έτσι πάνω στο δρόμο ρε άσχετε; Γκαβός είσαι;
ΔΟΜΝΑ: Μάγος είσαι; 

ΜΑΝΟΣ: ( σκύβοντας) Δόξα το θεός που δε χτύπησες ρε φίλε.

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Σύρθηκα και κάηκα…Σκίστηκε και το πανταλόνι μου. Ευτυχώς που δεν κόλλησα στην εξάτμιση…

ΜΑΝΟΣ: (σατανικά) Αυτό, ευτυχώς διορθώνεται. Τι λες; Το ξαναπάμε;
ΔΟΜΝΑ: (πανηγυρικά) Τρία δύο ένα πάμε! 

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ:(τα παίρνει)  Θα καιγόμουνα σαν το αρνί αν κολλούσα στην εξάτμιση θα καιγόμουνα ρε ηλίθιε...
ΔΟΜΝΑ: Μάνο για πουθενά δεν είμαστε. Σε ψυχολόγησε κι ο μηχανόβιος στο πίτς φυτίλι.
ΜΑΝΟΣ: Δίπλωμα, ασφάλεια! Τώρα!
-Φακελάκια, στο καθήκον· καλμάρισα το γιατρό.
ΓΙΑΤΡΟΣ: (θυμωμένα)  Άντε μη σβερκώσω εσένα τώρα! 
ΔΟΜΝΑ: Σκέψου μόνο πως αν έρθει η τροχαία κι ανακαλύψει την ειδικότητά σου, θα κάνουμε Πάσχα στο κάγκελο. Για εγκατάλειψη τραυματία! τον προσγείωσε καταλυτικά.
ΓΙΑΤΡΟΣ: Το κέρατό μου! Ένας μας έτυχε σήμερα κι αυτός αφακέλωτος θα μας φύγει!
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (προβοκατόρικα) Αμ το κάμπριο; Που το βάζεις το κάμπριο;
ΔΟΜΝΑ: Στο ρεφενέ ρε χαμένε! Όλοι μας φταίμε!

ΓΙΑΤΡΟΣ: (ξεφυσώντας) Ξάπλωσε ρε μαλάκα να σε κοιτάξω. Γιατρός είμαι που να μην ήμουνα.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (πανηγυρίζει) Έτσι μπράβο...Κι εμένα στο στομάχι μου κάθισε. Κάντον ...θανάσιμα. Και κάντον μέσω...ιατρικής! Τώρα! Χωρίς ίχνη όμως!
ΔΟΜΝΑ: Όπως στο ΠΑΜΕ σας να υποθέσω;
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Μή χέσω! 

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Διψάω… Λίγο νερό ρε παιδιά…
ΔΟΜΝΑ: (προβοκατόρικα) Μαλάκες τους έλεγες πριν από λίγο  σου θυμίζω!
ΓΙΑΤΡΟΣ: Ε, ρε ρουφιάνα ανάγκη!

ΜΑΝΟΣ: (πονηρά) Μόνο ουίσκι μας βρίσκεται…
ΔΟΜΝΑ: Εκτός κι αν προτιμάς καμιά σαμπάνια. Που είναι και της ...μοδός! 

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Φέρε , φέρε. Ουίσκι-ξε-ουίσκι, τι να κάνω.

ΜΑΝΟΣ: Έφτασεεεεεεεεεεεεεε!  Κι  έγειρε στο κάμπριο τραβώντας μια μπουκάλα ουίσκι απ΄το πάτωμα. Του έδωσε  να πιει.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Μη τον ψάχνεις άλλο  γιατρέ… Καλά είναι… 
ΔΟΜΝΑ: Άστον να χουφτώσει κι εσύ μωρέ τον άνθρωπο! Οι φίλοι δεν θα τον προδώσουν!
ΓΙΑΤΡΟΣ: (έξαλλος) Μη χέσω!
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Για κανέναν θανάσιμα στηθήκαμε αλλά  αυτός τραυμάτισε θανάσιμα μόνο τον προφυλαχτήρα σου!

ΔΟΜΝΑ: Πως καρφώθηκες έτσι κι εσύ ρε αθεόφοβε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: ( πίνοντας και πάλι) Σε δουλειά μου πήγαινα ρε φιλενάδα… Ανάσταση έρχεται…

ΓΙΑΤΡΟΣ: (με μάτι που γυάλισε) ….Θρησκευτικώς αναφερόμαστε στην Ανάσταση, ή μήπως εμπορεύεσαι τίποτε… το επετειακό κι εσύ ρε χαμένο κορμί;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Αααααααααχ· βόγγηξε κάτω απ΄το δυνατό πάτημα του ώμου του απ΄τον γιατρό και συνέχισε:  Κάρβουνα πουλάω ρε κομπογιαννίτη  και ξέμεινα. Έτρεχα να φέρω κι άλλα…

ΜΑΝΟΣ: (πανηγυρικά) Νάτο. Το παραδέχτηκε. Έτρεχε είπε. Δόμνα είχες ανοιχτή την κάμερα; Την έγραψες την ομολογία του έτσι;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Τι έτρεχα ρε χαμένε, όπως παρκάρετε εσείς οι Αθηναίοι…

ΔΟΜΝΑ: (γελώντας) Νάτα,  νάτα,  νάτα, νάτα! Και ρατσιστής με τους… γκάγκαρους ο καρβουνιάρης…

ΜΑΝΟΣ: Δεν μπορείς να πεις όμως…Μέσα στην κατάνυξη του κάρβουνου και της τσίκνας τη βγάζει κι αυτός τη Λαμπρή.

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: ( κοιτάζοντας τον Λαοκράτη που παίρνει πλάνα απ΄την πεσμένη μηχανή και τον ίδιο και πίνοντας και πάλι) Εσείς, δημοσιογράφοι είστε ρε γκάγκαροι;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εντελώς ερασιτέχνες…

ΔΟΜΝΑ: (πονηρά) Αν σου δώσουμε διακόσια €, θα μας βοηθήσεις να γίνουμε από ερασιτέχνες και επαγγελματίες της δημοσιογραφίας; Πως με βρίσκεις;
ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (κοιτάζοντάς την πατόκορφα και πονηρά) Κανά φιλί της ζωής θα βάλεις στο πλάνο; 
ΔΟΜΝΑ: (πανηγυρικά) Γειά στο στόμα σου ρε καρβουνιάρη! Τελικά μόνο στην επαρχία ευδοκιμεί το είδος άντρες-άντρες!
ΓΙΑΤΡΟΣ: Διαδόσεις!
ΜΑΝΟΣ: Εσύ πρέπει να φροντίσεις να τις διαψεύσεις μάλλον.
ΔΟΜΝΑ: Εμ με τέτοια χουφτώματα του καρβουνιάρη....
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Έλα, έλα και κλείστε το μουκαλάκι...Λοιπόν καρβουνιάρη: Διακόσια ευρώ στο χέρι  και το ξεκινάμε!

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (το σκέφτεται) Διακόσια € ε; Να βοηθήσουμε τότε ρε παιδιά…Γιατί να μη βοηθήσουμε; Τι ακριβώς θα κάνουμε ;

ΔΟΜΝΑ: Αναπαράσταση στο κοπάνημά σου στο ξεσκούφωτο θα κάνουμε…Απλά πράγματα!

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Αναπαράσταση ε; Και πως θα γίνει; Θα με σουβλίσει αυτός ο αγροίκος, αν του ξανακοπανήσω το ξεσκούφωτο….

ΜΑΝΟΣ: ( έκθαμβος) Τέλειο… Και σημειολογικό που θα ‘λεγε κι η Μιλένα… Σούβλισμα….

ΓΙΑΤΡΟΣ: (κάθετος) Αγγούρια! Να πάει να φέρει ο Βασίλης, το σαράβαλό του για την αναπαράσταση….Εγώ το κάμπριο , δεν το ξαναβάζω.
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Δε θα χρειαστούμε άλλο αυτοκίνητο...Θα μοντάρουμε το κάμπριο· τον καθησύχασε.
ΓΙΑΤΡΟΣ: Αν είναι έτσι μέσα.

ΔΟΜΝΑ: Λοιπόν μηχανόβιε, απόψε θα σε φτιάξουμε φίρμα στο πανελλήνιο… Έχεις ξαναβγεί στην τηλεόραση ρε μουρντάρη;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Άλλη μια φορά. Πάλι σε ατύχημα…
ΓΙΑΤΡΟΣ:( τα πήρε ετεροχρονισμένα) Και καριερίστας ο ηλίθιος στα κοπανήματα! 

ΜΑΝΟΣ: (με θαυμασμό) Συνεπώς, μιλάμε για έναν εμπειρότατο κασκαντέρ…

ΔΟΜΝΑ: Λοιπόν  καρβουνιάρη τι κάνουμε; Το κλειδώνουμε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: ( πίνοντας) Όχι.

ΜΑΝΟΣ: Α, πρέπει να βάλω τα μεγάλα μέσα σε εφαρμογή μου φαίνεται. (απειλητικά) Λοιπόν καρβουνιάρη, η  δέχεσαι αμέσως, ή …φωνάζουμε εδώ και τώρα την Τροχαία για…αλκοτέστ.

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Φτου σου ρε γαμώτο. Μου τη στήσατε με το ουίσκι σας  ρε κωλόπαιδα.
Ο Γιατρός αυτή τη φορά δεν συγκρατήθηκε. Τουν την έριιξε την κλωτσιά κι ο μηχανόβιος άρχισε να ουρλιάζει. Για να τα ξαεχάσει όλα,  μόλις ο γιατρός  του έδωσε δυο κολαριστά πενηντάρικα.

ΔΟΜΝΑ: (γελώντας και συγκρατώντας το γιατρό) Ευχαριστούμε για τη συνεργασία.
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Χασομεράμε ρε παιδιά. Χασομεράμε! 

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Και αν στραβώσει τίποτε; Μη πείτε πως φταίω πάλι εγώ μετά μόνο! 
-Αν είναι κάθε κλωστιά και κατοστάρικο, αναλαμβάνω εγώ κι αυτήν την ευθύνη ρε μάγκες. Και με προκήρυξη αν γουστάρετε! τον ξέκοψα τον αγροίκο.
ΓΙΑΤΡΟΣ: Και τώρα δουλειά! 

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Σιγά-σιγά θα πέσεις  εσύ ρε τεμάχιο…Κι εγώ θα τραβάω στο γρήγορο… Τι λες θα το πάμε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Με διακόσια πενήντα €, το δοκιμάζουμε…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Πολλά είναι…Διακόσια είπαμε.
-Λοιπόν-τον έκοψα-ή δέχεσαι τα διακόσια,  ή κάνω εγώ τον κασκαντέρ για εκατόν πενήντα. Τελευταία προσφορά!  
ΔΟΜΝΑ: Κοίτα να δεις ρε συ...Γεμίσαμε εθελοντές!  Τελικά τζάμπα και βερεσέ περιμέναμε το ζωντανό τροχαίο!
ΜΑΝΟΣ: Ναι ρε το κέρατό μας! Δίπλα μας ήταν!

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Και τα τόσα λεφτά που θα έβγαζα πουλώντας κάρβουνα αυτή την ώρα όμως; Αυτά δεν τα λογαριάσετε!

ΔΟΜΝΑ: Λογικό ακούγεται…Διακόσια πενήντα.. Κλείνουμε;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Και ποιός θα τα πληρώσει;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (ξερά) Εσύ. Για την  πτυχιακή διατριβή της κόρης σου! 

ΓΙΑΤΡΟΣ: (ξεφυσώντας) Δεν είχα καμιά αμφιβολία για την συνδικαλιστική σου κατάντια...
ΜΑΝΟΣ: Σωστά! Με ξένο κώλο κάνω κι εγώ τον πούστη ρε Λαοκράτη. Ρεφενέ θα το πάμε, πάει  και τελείωσε! Κασκαντέρ το κλειδώνουμε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (εκτόνωση) ...μώ τη φτώχεια μου ...μώ. Κλείνουμε….

- Μη βρίζεις κι εσύ μωρέ μέρα που ‘ναι· τον επέπληξα!

ΔΟΜΝΑ: Πρέπει να σκηνοθετηθεί  καλά, όμως για να μη το γυρνάμε και το ξαναγυρνάμε….

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Ώπα, βάστα, περίμενε!  Τι λέτε τώρα ρε ξεσαλωμένα; Θα το ξαναγυρνάτε; Θέλω παραπάνω λεφτά τότε…

ΜΑΝΟΣ: (απειλητικά) Τέρμα!  Φωνάζουμε την Τροχαία για αλκοτέστ. Το αποφάσισα.

Ο μηχανόβιος ηρέμησε και καθίσαμε  όλοι  μαζί στο γρασίδι για μια μίνι  σύσκεψη…Για να μη το ξαναγυρνάμε.

ΓΙΑΤΡΟΣ: (χτυπώντας ξαφνικά  το κούτελό του) Εικονοστάσι. Μας λείπε ένα εικονοστάσι.Για την αναπαράσταση.

-Πάω να το φέρω· τους είπα. Καλού κακού , πάντα κουβαλάω ένα στο πόρτ- μπαγκάζ. 

Έφυγα με το γιατρό και το κάμπριο υπό τα χειροκροτήματα της ομήγυρης και σε δέκα λεπτά,  ξαναγυρίζαμε στο χώρο του εγκλήματος. Με το εικονοστάσι μας και με τα όλα μας. Βγάλαμε ένα παλιό εικονοστάσι απ΄τη στροφή για να χρησιμοποιήσουμε τις τρύπες του, αρχίσαμε να σκορπάμε γυαλιά, χόρτα, λάδια και χώματα γύρω απ΄το σημείο του πραγματικού ατυχήματος, ξανασφηνώσαμε τη μηχανή κάτω απ΄το κάμπριο,  εξ αδιαιρέτου με τον θανάσιμα,  τη μούρη του οποίου γεμίσαμε και με ιώδια.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ (κοιτάζοντας σκηνοθετικά απ΄το φακό): Ρίξτε κανά δυο ακόμα σπασμένα γυαλιά απ΄τα φλάς της μηχανής στ΄αριστερά του  θανάσιμα και αρχινάμε…

ΜΑΝΟΣ: Στις θέσεις μας όλοι.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εσύ γιατρέ, θα αρχίσεις να τρέχεις προς το κάμπριο μαζί με τη Δόμνα, ύστερα από έξι εφτά δευτερόλεπτα…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Το θυμάμαι!

ΜΑΝΟΣ: Μουσική! Να αρχίσουν τα όργανα!

Η Δόμνα πάτησε το cd στο αυτοκίνητο και άρχισε το τραγούδι του Μητροπάνου « Ο ΧΑΡΟΣ ΒΓΗΚΕ ΠΑΓΑΝΙΑ»

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Τρία-δύο- ένα πάμε…

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Ωχ. Ωχ. Ωχ, ωχ, ωχ!

ΓΙΑΤΡΟΣ: (φτάνει τρέχοντας με τη Δόμνα) Καλά ρε κρετίνε, στραβωμάρα έχεις;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Πονάω…

Στα επόμενα  δέκα δευτερόλεπτα μπήκαμε  τρέχοντας στο πλάνο κι εγώ με τον Μάνο:

ΜΑΝΟΣ: Τι έγινε ρε παιδιά; Πως έγινε;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Δε βλέπεις; Καρφώθηκε ο στραβούλιακας στο κάμπριο.. Καινούρια εξάτμιση θα χρειαστώ το κέρατό μου…

ΔΟΜΝΑ: (λιγωμένα και κρεμασμένη στο λαιμό του γιατρού) Βάστα να δούμε τι έπαθε ο άνθρωπος πρώτα και ύστερα τον δέρνουμε με την ησυχία μας αγάπη. Ποιά η γνώμη σου;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Μέσα στα αίματα είναι ρε αναίσθητοι. Δεν τον βλέπετε; …Είσαι καλά ρε… χούλιγκαν;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Πονάω…

ΜΑΝΟΣ: (χαιρέκακα) Κατά δήλωσή σου!
-Να τον πάμε στο νοσοκομείο ρε σεις…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Με τι αυτοκίνητο;

ΔΟΜΝΑ: Με το δικό μας αγάπη… Κινείται το αμάξι μας. Πισωκολητά τη φάγαμε την τράκα!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Δε 'σφάξαν. Δερμάτινα είναι τα καθίσματα. Και το αίμα, δε βγαίνει στο πλυντήριο ρε ζουζούνα…

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Ζαλίζομαι…Ζαλίζομαι άσχημα!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Εσύ, παράτα κατά μέρος το θέατρο. Το ξύλο δεν το γλιτώνεις μόλις σταθείς στα πόδια σου κακομοίρη μου…

ΜΑΝΟΣ: Άσε που είμαστε και πέντε … Δεν χωράμε στο κάμπριο …
-Γιατί θα πάμε κι εμείς στο νοσοκομείο; ρώτησα απορημένος τον Μάνο.

ΜΑΝΟΣ: (χαμηλόφωνα και δείχνοντας με τα μάτια το στήθος της Δόμνας) Κάστε καλά ρε φίλε! Χάνονται τέτοια βυζιά ; 
-Άντε αφήστε τις αηδίες ρε σεις, να τον πάμε στο νοσοκομείο τον άνθρωπο· συνέχισα…

ΜΑΝΟΣ: Αν υπογράψει δήλωση πως αυτός έφταιγε, πρέπει να τον πάμε και  στο νοσοκομείο φρονώ…

ΔΟΜΝΑ: Να κάνει ωτο-στοπ για το νοσοκομείο…Άλλαξα κι εγώ  γνώμη.

ΜΑΝΟΣ: Δε θα σας  το ξαναπώ:  Να μας υπογράψει δήλωση πρώτα λέμε… (τα παίρνει) Δεν φορούσε και ζώνη…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (έξαλλος)  Στόπ. Τι ζώνη σε μηχανάκι ρε χαμένε… Το ξαναπάμε.

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Το κέρατό μου!
ΓΙΑΤΡΟΣ: Μας δουλεύεις κι απο πάνω ρε καρβουνιάρη. Εσύ είσαι αραχτός και light κι εμείς κάνουμε όλο το χαμαλίκι...
ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (προκλητικά) Αλλάζουμε;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Σκάσε και κολύμπα. Τρία-δύο ένα. Πάμε.

ΓΙΑΤΡΟΣ: Να κάνει ωτο-στοπ είπα…Εγώ αυτόν τον βρωμιάρη, δεν το βάζω στ’ αμάξι μου.

ΔΟΜΝΑ: Να το παίζαμε ζαλισμένοι κι εμείς και να τον φορτώναμε σε κανένα περαστικό αυτοκίνητο μωρό μου…Ποιά η γνώμη σου;

ΜΑΝΟΣ: (σκύβοντας από πάνω του) Ρε φίλε το χέρι σου, μπορείς να το σηκώσεις καθόλου;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Πώς να το σηκώσω δηλαδή;

Πήγα και του σήκωσα το χέρι ακουμπώντας τον αγκώνα του στη γη και με τον μηχανόβιο πάντα τάβλα στο δρόμο. Μπορείς να το κρατήσεις τουλάχιστον  σταθερό εκεί; τον ρώτησα.

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (με το χέρι σε γροθιά) Νομίζω…

ΜΑΝΟΣ: Άνοιξε και τον αντίχειρα τώρα…

Ο μηχανόβιος, άνοιξε τον δείκτη του χεριού του.

ΔΟΜΝΑ: (απηυδισμένα) Το χοντρό το δάχτυλο είναι ο αντίχειρας ρε κνώδαλο…
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Δεν γυρνάμε διαφημιστικό για το focus με  τον αντίχειρα της Αφροδίτης  της Μήλου ρε χαμένο κορμί...
ΔΟΜΝΑ: Άσε που απειλείς να πηδήξεις όποιον σταματήσει να σε  μαζέψει!

ΓΙΑΤΡΟΣ: (φορτώνει) Δεν έχεις ξανακάνει ωτο στοπ στη ζωή σου ρε κόπανε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (σηκώνει τον αντίχειρα) Το πέτυχα;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ταμάμ. Περίμενε τώρα… Μη κουνιέσαι είπα….

Πήγα και φορτώθηκα το εικονοστάσι,  ανακαινουργιώσαμε  το προηγούμενο και  τοποθετήσαμε  το τσίλικο στις έτοιμες τρύπες …

ΓΙΑΤΡΟΣ: (πιάνοντας τη Δόμνα απ΄τους ώμους) Φύγαμε αγάπη.

Ο γιατρός, πηγαίνοντας για  το τιμόνι, αντελήφθηκε κι ένα βαθούλωμα στην αριστερή πόρτα. Έσκυψε , το ψηλάφισε,  και γύρισε τραβώντας μια κλωτσιά στο μηχανόβιο:

ΓΙΑΤΡΟΣ: Ηλίθιε. Ε, ηλίθιε. ( γύρισε και κάθισε  στο τιμόνι ανάβοντας ένα πούρο)

Ο Μάνος, πήγε και στάθηκε πάνω απ΄τον τραυματία.

ΠΑΥΛΟΣ: Καλή ανάσταση σου είπαμε;

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: (απορημένος) Ποια ανάσταση; Τη δική μου;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: …( διπλώθηκε στα γέλια) Αυτό δεν ήταν στο σενάριο ρε χαμένε.

ΔΟΜΝΑ: (ξεραμένη  στο γέλιο) Πετυχημένο όμως έτσι;….

ΓΙΑΤΡΟΣ: ( γελώντας) Στόπ… Να το ξαναπάμε…

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: ( ανασηκώνεται) Όχι άλλο ρε γαμώτο…Τέσσερις φορές το γυρίσατε … Να χέσω και τα λεφτά σας  και την προκοπή τους.

ΜΑΝΟΣ: Μη παραπονιέσαι ρε φίλε. Δεν είσαι και ο Μπράντ Πήτ. Τώρα τη μαθαίνεις την τέχνη κι εσύ….Νισάφι!

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Ρε χαμένε, με αυτά τα λεφτά, ποιόν νομίζεις πως έκλεισες; Τον Ρίτσαρντ Γκίρ θαρρείς πως έκλεισες;

ΔΟΜΝΑ: Άλλα τις!  Έμαθες και τον Ρίσταρντ Γκίρ πανάθεμά σε!

- Ρε μάγκες, μ΄αυτό το τελευταίο που είπε για τη δική του την ανάσταση, έγραψε ιστορία ο καρβουνιάρης! Κρίμα κι άδικο να πέσει χάμω· τους είπα.

ΜΑΝΟΣ: Είδες;  Για κομπάρσο τον προσλάβαμε και Ρόμπερτ Ντε Νίρο μας προέκυψε…

ΔΟΜΝΑ: Αυτή η ατάκα δε χάνεται όντως. Το ξαναπάμε …

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Αποκλείεται… (και ανασηκώνεται)

Ο Μάνος του  πάτησε μονομιάς με το πόδι το στήθος και τον ξάπλωσε άρον-άρον και πάλι στο δρόμο.

ΓΙΑΤΡΟΣ: Δεν θα το γυρίσουμε όλο ρε Ντε Νίρο. Αυτό το τελευταίο μόνο… Κάτι μας έκατσε απ΄την ατάκα σου….

ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΣ: Χωρίς την κλοτσιά θα το γυρίσετε όμως….Με μαυρισμένα κωλομέρια πως θα γυρίσω στη γυναίκα μου ρε γαμώτο…
ΜΑΝΟΣ: Σημειολογικό! 
ΔΟΜΝΑ: (ειρωνικά) Α μπα; Θα σου κάνει και ζήλιες η καρβουνιάρα; 
ΓΙΑΤΡΟΣ: Να τις  γράψουμε κι αυτές τότε.  Και κάτι άλλο που θυμήθηκα θα περιλάβουμε...Τι λέτε; Θα πάμε κι απ΄το χωριό του μετά;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εντάξει ρε καρβουνιάρη, την κλοτσιά δεν θα την ξαναγυρίσουμε….

ΔΟΜΝΑ: Τι άλλο θυμήθηκες αλήθεια ρε ντόκτορα;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μωρέ μια γελοιογραφία του Κυρ μου καρφώθηκε  στο μυαλό  που κάπως συνδύαζε την ανάσταση με τα τροχαία, αλλά δεν την θυμάμαι ακριβώς….
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ου γαρ έρχεται μόνο το γήρας....

ΜΑΝΟΣ: Περίμενε παίρνω το Σταμάτη  που είναι φαν του Κυριακόπουλου…( και σήκωσε το κινητό) Έλα ρε Σταμάτη….

…………….

ΜΑΝΟΣ: Φάτε χωρίς εμάς και σκάστε. Εγώ σε πήρα για να  μου  θυμίσεις την γελοιογραφία του Κυριακόπουλου με τα τροχαία της Πασχαλιάς! 

…………………….

ΜΑΝΟΣ: Ναι, ναι,

…………………….

ΜΑΝΟΣ: Τέλεια. Φάτε και σκάστε είπα: (και γυρίζοντας προς εμάς) Η γελοιογραφία έλεγε: Φίλοι οδηγοί, Η ΕΛΠΑ σας εύχεται καλό Πάσχα και σας υπενθυμίζει, πως μόνο ο Χριστός θα αναστηθεί…

ΓΙΑΤΡΟΣ: (λάμποντας) Λαμπρά!  Τώρα το έχουμε ολοκληρωμένο και  το σκηνικό της Λαμπρής….Πάμε…

ΔΟΜΝΑ: Μια στιγμή ρε μάγκες… Δεν είναι δικό μας το σλόγκαν… Του Κυρ είναι….

ΓΙΑΤΡΟΣ: Άσε μας ρε Δόμνα…Όλη η Ελλάδα τον κατάκλεψε τον Κυρ σ΄αυτή του την ατάκα και θα κωλώσουμε εμείς;

ΜΑΝΟΣ: Εντάξει μωρέ! Στους υπότιτλους, θα γράψουμε και τίνος είναι τα πνευματικά δικαιώματα...Και ξεμπερδεύουμε!

ΓΙΑΤΡΟΣ: (πονηρά) Με μικρά γράμματα να το γράψουμε προτείνω.

ΔΟΜΝΑ:  Εγώ θα την πω αυτήν την ατάκα ρε Σκορτσέζε;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εσύ βέβαια… Τρία, δύο ένα πάμε…

Αφού ολοκληρώσαμε το γύρισμα τραβήξαμε γραμμή για την ταβέρνα. Όπου ο Σταμάτης με τον Φοίβο και τον άμαχο πληθυσμό  της παρέας περιδρόμιαζαν. Γαρίδες, αστακούς, καραβίδες κι όλα τα... καταφρονεμένα νηστίσιμα θαλασσινά. 
Ο Λαοκράτης  χαμογέλασε σαρδόνια, ξαναόπλισε την κάμερα, έκλεισε πονηρά το μάτι στο γιατρό  κι ο γιατρός πήρε το μικρόφωνο. Στριφογυρίζοντας στο τραπέζι:

ΓΙΑΤΡΟΣ: Με ιδιαίτερη… λαμπρότητα, γιορτάζεται όλες τις μεσημβρινές ώρες της Μεγάλης εβδομάδας στις ψαροταβέρνες της επικράτειας, το ξεκοκάλισμα  του αστακού!…

ΜΑΝΟΣ: (χαμηλόφωνα) Σήκωσε λίγο την πιατέλα με τους αστακούς ρε Φοίβο…Να φαίνονται στο πλάνο.

ΓΙΑΤΡΟΣ: Η πατροπαράδοτη ελληνική νηστεία των απανταχού ορθοδόξων χριστιανών,  στο αποκορύφωμα της: Αστακοί γαρίδες, καραβίδες και πολλά καταφρονεμένα θαλασσινά των 200 € το κιλό παρακαλώ...

ΛΑΚΟΚΡΑΤΗΣ: Άς σηκώσει κάποιος την πιατέλα είπα ρε  γαμώτο.

ΓΙΑΤΡΟΣ: Θαλασσινά ώπα είπα λέω,  που σώζουν απ΄τις κακουχίες το ελληνορθόδοξο ποίμνιο, που φορτώνει τον οργανισμό του με χοληστερίνη...
ΔΟΜΝΑ: Τη χημική σύσταση της χοληστερίνης  να πεις. Να φέρνει και σε επιστημονικό το ντοκιμαντέρ μας!
ΓΙΑΤΡΟΣ: ....χοληστερίνη είπα λέω, για να υποδεχθεί με καθαρά την καρδία και το σώμα, την αυριανή ανάσταση. Και πριν το  μεγάλο "χοληστερίνη πάρτι" του οβελία! 

ΔΟΜΝΑ: Στόπ. Να το πάμε απ΄την αρχή… Την κατάνυξη ξεχάσαμε να μνημονεύσουμε…..

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (ειρωνικά) Που την είδες την κατάνυξη ρε Δόμνα κι εγώ δεν την πρόσεξα καθόλου;

ΔΟΜΝΑ: Απ΄τη Μάρα το άκουσα αυτό το πρωί και μ’ άρεσε πολύ ρε Σκορτσέζε…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Η κατάνυξη, δε περιγράφεται με λόγια ρε μάγκες… Αιωρείται στην ατμόσφαιρα…

ΦΟΙΒΟΣ: (πονηρά) Έννοια σου κι όταν κοπιάσουν με το λογαριασμό, θα… αποτυπωθεί κι η κατάνυξη. Εσύ,  έχε ανοιχτή την κάμερα απλώς!

ΜΑΡΑ: Μόνο μη  χάσεις το πλάνο με τα γουρλωμένα μάτια…

ΔΟΜΝΑ : Τέλεια! Θα κλείσουμε την ενότητα, με το πλάνο του λογαριασμού… Τι λες κι εσύ ρε Σπήλμπερκ;

ΓΙΑΤΡΟΣ: (πανηγυρικά) Κι εγώ ο κόπανος  το ίδιο ακριβώς  σκέφτηκα.
ΜΑΡΑ: Μόνο που πρέπει να στρέψεις την κάμερα στα δικά σου μάτια πατέρα...
ΓΙΑΤΡΟΣ: (χαζά) Ναι ε; Κι  αυτό ποιός το αποφάσισε.

ΜΑΡΑ: (με κακία) Εγώ με τη μαμά. Αποφασίσαμε να κάνεις εσύ το τραπέζι με τα σαρακοστιανά στους καλεσμένους μας σήμερα!

ΔΟΜΝΑ: (λυμένη στα γέλια) Ίσαμε δύο  by-pass την κόβω αυτήν την κατάνυξη! 

ΜΑΝΟΣ: Τρώμε τώρα με την παρέα ρε Μπερτολούστι, ή πάμε και απ΄τη Βαρβάκειο να ξεμπερδεύουμε και από εκεί;

ΜΑΡΑ: ( ατάραχη) Φύγετε καλύτερα με τη μία για Βαρβάκειο...Με τη μία!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Σωστή η Μάρα! Δεν μπορεί να λείπε απ΄το επετειακό αφιέρωμα η κατάνυξη επ΄ώμου...

ΜΙΛΕΝΑ: Κατάνυξη επ’ ώμου;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Ε ναι χαρά μου! Να μη περιλάβουμε στα πλάνα και τους... δραχμοφονιάδες κατανυκτικούς...
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Που πλακώθηκαν στην έρευνα αγοράς όλη τη βδομάδα αντί να πηγαίνουν στην εκκλησία οι αντίχριστοι; 
ΜΑΡΑ: Και που πήραν επ’ ώμου τα αρνιά και την κατάνυξή τους  και ντουγρού για τις ψησταριές ...επικρατείας! Ωραίο θέμα αυτό ρε Μιλένα!
ΔΟΜΝΑ: Μόνο που σας προλάβαμε! Ατυχήσατε!
ΓΙΑΤΡΟΣ: Αν όμως είστε καλά κορίτσια, θα σας παραχωρήσουμε και μερικά στιγμιότυπα. Συμφωνείτε ρε Μερτολούτσηδες;
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ε ναι ρε σύ... Εξάλλου τον πρώτο λόγο, τον έχει όποιος πληρώνει!