ΟΙ ...ΟΥΡΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Η παλιοπαρέα μας, περνούσε το δικό της περιπετειώδες Πάσχα, στο εξοχικό του γιατρού στο Βραχάτι της Κορινθίας. Αφού χθες και προχθές η παρέα το διασκέδασε με την ψυχή της, ψάχνοντας να μαγνητοσκοπήσει ένα τροχαίο ατύχημα, παίρνοντας και το …δημοσιογραφικό της βάπτισμα του πυρός της. ( πρόσφατο «χρονο» με τίτλο: «ΜΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΛΗΨΗ» ) Ενώ το  βράδυ της  Μεγάλης Παρασκευς, ήταν προγραμματισμένο να ακολουθήσει εν ολομελεία τον επιτάφιο. 
Ο οικοδεσπότης μας, ο γιατρός ο Σπύρος μάζεψε όλη την παρέα και τα γυναικόπαιδα και πήγαν από νωρίς στον επιτάφιο. Με τον ασφαλιστή το Μάνο και τον εργατοπατέρα τον Λαοκράτη, να μένουν στο σπίτι βλέποντας τη λειτουργία απ΄ την τηλεόραση. Και λίγο αργότερα, θα συναντούσαν κι εμάς στην εκκλησία. Κατά δήλωσή τους πάντα:

ΜΑΝΟΣ: (προειδοποιητικά) Κοίτα μην σε πάρει ο ύπνος ρε εργατοπατέρα,  γιατί την έβαψες!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Τώρα να τη βάψω; Από καιρό την έχω βαμμένη εγώ!Και μάλιστα κατακκόκινη!

ΜΑΝΟΣ: Αυτή η έρμη η… κοκκινάδα θα σε φάει… Άντε τσακίσου να ντυθείς. Πριν βγουν στην περιφορά του επιταφίου, θα βρεθούμε δεσμευτήκαμε..

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (βαριεστημένα) Εντάξει μωρέ. Όταν περάσει ο επιτάφιος κάτω απ’ το σπίτι, θα κολλήσουμε στην ουρά κι εμείς. ( κι άνοιξε την ένταση της τηλεόρασης)

ΜΑΝΟΣ: (νοσταλγικά) Από μικρό παιδί με συγκινούσαν  τα τροπάρια, της Μεγάλης Παρασκευής εμέν….

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Κι εμένα ρε συ…Αν και κομμουνιστής απ΄τα σπάργανα! …Κι όταν τ'  ακούς και από ωραίους ψάλτες….

ΜΑΝΟΣ: ( υποψιασμένος) Τι εννοείς, από ωραίους ψάλτες ρε... work-father;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Άλλη κλάση η Μητρόπολη κι οι ψάλτες της εννοώ κι άλλη κλάση, οι αυτοδίδακτοι ψάλτες του χωριού του φακελάκια ρε δικέ μου…

ΜΑΝΟΣ: (πεισμωμένα) Το έπιασα το υπονοούμενο… Αλλά στην περιφορά θα πάμε, ο κόσμος να χαλάσει…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Πως με …διαβάλεις έτσι κι εσύ μωρέ… Φυσικά και θα πάμε…Απλά μου έκατσαν λίγο βαριά και τα μεσημεριανά νηστίσιμα…

ΜΑΝΟΣ: (νευριασμένα) Σκάσε και χειροκρότα είπα!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (χαλαρός) Και για να επανέλθουμε: Άλλο πράγμα ο Νότης Σφακιανάκης κι άλλο πράγμα η Στέλλα Μπεζαντάκου έλεγα….

ΜΑΝΟΣ: (έξαλλος) Μη γίνεσαι βλάσφημος τέτοια μέρα ρε κομμούνι. Εντάξει κομμουνιστής, κομμουνιστής, αλλά μη το παραχέσουμε κιόλας...

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Άντε καλά. Δεν βλασφημώ άλλο… ( και ενώνοντας τα χέρια σε προσευχή) Συγνώμη ρε Νότη….

ΜΑΝΟΣ: (επιτακτικά) Εμπρός σήκω! Και αρχίνα να ντύνεσαι ….

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ : Θα πάμε και στην περιφορά ντε…Σκάσε τώρα, γιατί άρχισε το: ω γλυκύ μου έαρ.

Και άνοιξε τη φωνή της τηλεόρασης, στη διαπασών.

ΜΑΝΟΣ: Χαμήλωσε την ένταση ρε κανίβαλε….Θα ξεκουφάνουμε το χωριό….

Στο σαλόνι εμφανίζεται μετά από λίγο, η ψυχολόγα της παρέας η Δόμνα. Παραπατώντας.

ΜΑΝΟΣ: Βρε καλώς την πέρδικα, που περπατάει λεβέντικα!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (υποχθόνια) Τι έγινε ρε Δόμνα; Σχόλασε η εκκλησία;

ΔΟΜΝΑ: Μωρέ με χτύπησαν τα ξεσκισμένα τα τακούνια….Αλλά κι εσείς την παγκόσμια ημέρα του… κωλοβαρέματος γιορτάζετε ξανά μανά βλέπω!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Θα πάμε στην περιφορά είπαμε ντε. Μόλις περάσουν κάτω απ΄το σπίτι, θα κολλήσουμε…

ΔΟΜΝΑ: (δύσπιστα) Τρεχάτε ποδαράκια μου τότε… Γιατί απ΄ την περιφορά ξέκοψα κι εγώ πριν από λίγο κι ανέβηκα…

ΜΑΝΟΣ: ( άγρια στο Λαοκράτη) Ήταν τότε που άνοιξες στην διαπασών την τηλεόραση ρε καραγκιόζη; Άθρησκο κομμούνι…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (ατάραχος) Ότι θέλεις λες μου φαίνεται…Τώρα όμως πάει, τους χάσαμε… Και δεν είμαστε για τρεξίματα… Άμα γουστάρουν,  ας ξαναγυρίσουν από εδώ και λόγω τιμής, θα πάω…

ΔΟΜΝΑ: (ειρωνικά) Περιφορά τη λένε την τελετή κι όχι πασαρέλα … ρε εργατοπατέρα!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ούτε κι εσύ δεν θα πας πίσω δηλαδή;

ΜΑΝΟΣ: ( εκνευρισμένος) Εγώ φεύγω… Θα μου το πληρώσεις ακριβά αυτό το άδειασμα πάντως ρε κομμούνι…

Ο Μάνος, φόρεσε βιαστικά τα παπούτσια του και έφυγε τρέχοντας. Και σε κάποια στιγμή, συναντήθηκε μαζί μου και με τον Σταμάτη με τον Φοίβο. Που ήμασταν τελευταίοι στην ουρά!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Καλώς τονε κι ας άργησε… Πού είναι ο Λαοκράτης…

ΜΑΝΟΣ: Ε, καλά τώρα… Αλλά θα μου το πληρώσει ακριβά το κομμούνι!

ΦΟΙΒΟΣ: Αν μου πεις πως δίνει και …παραγγελιές τροπαρίων στην τηλεόραση, δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο.

ΜΑΝΟΣ: Θα λογαριαστούμε μετά μ΄ αυτόν είπαμε! Οι υπόλοιποι αλήθεια, που βόσκουν;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Στο κεφάλι της πομπής είναι… Μαζί με το γιατρό.

ΜΑΝΟΣ: Α, μπα; Τέτοια μεγαλεία επιφύλαξε στην παρέα ο ντόκτορας;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ε, ναι ρε συ! Όταν είναι στο χωριό του, τον… λογαριάζουν στις αρχές του τόπου!

Περπατήσαμε καμιά διακοσαριά μέτρα και με τα μάτια, συνεννοηθήκαμε μονομιάς με το Σταμάτη και το Φοίβο. Κι απλά περιμέναμε! Μέχρι να βγάλει ο Μάνος,  τη γλώσσα απ΄ έξω. Ο Μάνος άντεξε μόνο δύο λεπτά:

ΜΑΝΟΣ: (με ελπίδα) Εσάς δεν σε χτύπησαν ακόμα τα... παπούτσια ρε μάγκες;

ΒΑΣΙΛΗΣ: (ειρωνικά) Γιατί εσένα σε χτύπησαν; Πωλητή πράμα κιόλας;

ΦΟΙΒΟΣ: (τον λοξοκοιτάζει) Να υποθέσω πως βαρέθηκες κιόλας ρε Μάνο;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: … κι ακόμα δεν ήρθες ρε ξεφτιλισμένε;

ΜΑΝΟΣ: (αναστενάζοντας) Σπορτέξ φοράω στον ποδαρόδρομο  της βιοπάλης ρε το κέρατό μου!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Άιντε, άιντε.  Να επιταχύνουμε λίγο για να κολλήσουμε και με την παρέα. Σαν… μεμονωμένοι ανεξάρτητοι γυρνάμε!

Επιταχύναμε,  με τον Μάνο να μας ακολουθεί με δυσκολία. Δυσανασχετώντας!

ΦΟΙΒΟΣ: Πάντως μπράβο του του παπά! Δεν του φαίνεται καθόλου το πρόβλημά του!

ΜΑΝΟΣ: Πρόβλημα; Τι πρόβλημα ρε μάγκες;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Υγείας!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Σοβαρότατα προβλήματα με την καρδιά του αντιμετωπίζει λέει ο ντόκτορας!
ΜΑΝΟΣ: Εμ με τέτοια καθιστική ζωή και ποιός δεν έχει; 

ΦΟΙΒΟΣ: Όλο και θα κανονίζουν και το φακελάκι του εκεί μπροστά!

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ε, καλά τώρα! Το τερπνόν μετά του ωφελίμου!

ΜΑΝΟΣ: (νευριασμένα) Αλλά η τρεχάλα, τρεχάλα!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Εμ αφού δεν κάνουν τίποτα οι συντηρητικές θεραπείες κι οι… ασκήσεις; Τι άλλο να κάνει;

ΜΑΝΟΣ: (απορημένος) Ασκήσεις; Ποιες ασκήσεις;

ΦΟΙΒΟΣ: Τρεις ώρες περπάτημα κάθε βράδυ στις εννιά του σύστησε ο ντόκτορας!

ΒΑΣΙΛΗΣ: Απ΄ τα περασμένα Χριστούγεννα μάλιστα! Και το τηρεί ευλαβικά!

ΜΑΝΟΣ: (με απόγνωση) Τρεις ώρες ε; Πλάκα μου κάνετε!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Μωρέ νυστέρι και πάλι νυστέρι!

ΜΑΝΟΣ: (διστακτικά) Και δε μου λέτε ρε μάγκες; Πόσες ώρες περπατάτε, για να 'χουμε και το καλό ρώτημα;

ΦΟΙΒΟΣ: (κοιτάζοντας το ρολόι του) Σκάρτη μια ώρα! Πολύ …υπέρβαρο τον βρήκε τα περασμένα Χριστούγεννα ο ντόκτορας…
ΒΑΣΙΛΗΣ: Δηλαδή αν τον έβρισκε παχύσαρκο  και σαν την αφεντιά του, πόσες ώρες θα τον έβαζε να περπατάει;
ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Τον έχω ικανό,  να καταργούσε το παπά και στο διπλανό χωριό! Για να πηγαινοέρχεται  ο δικός μας με τα πόδια και να προλαβαίνει και τα δυο χωριά....

ΜΑΝΟΣ: ( τα χρειάζεται) Κάνατε μεγάλο κύκλο μέχρι τώρα δηλαδή;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Εχέ! Καμιά πέντε χιλιόμετρα γράψαμε ως τα τώρα…

ΦΟΙΒΟΣ: (αναστενάζοντας) Να δούμε στο τέλος πόσοι… μαραθωνοδρόμοι θα τερματίσουμε…

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ε πως μωρέ; Να μη κάνει απόψε κι ο παπάς την άσκησή του; Τα συνδύασε όλα απόψε.

ΜΑΝΟΣ: (πονηρά) Η Δόμνα, εγκατέλειψε πάντως απ τον Μαραθώνιο...

ΦΟΙΒΟΣ: (απαξιωτικά) Η Δόμνα ανήκει τον άμαχο πληθυσμό ρε τεμπελχανά!

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ακόμα αυτή την προσβολή να ρίξουμε κατάμουτρα του γιατρού και πάει, τη διαλύσαμε την παρέα.

ΜΑΝΟΣ: Προσβολή; Ποια προσβολή ρε Βασίλη…

ΒΑΣΙΛΗΣ: Να του δείξουμε πως απ΄όλη τη φιλοξενία του, μόνο για τις μάσες τον τιμάμε. Και τον ρεζιλεύουμε στον κύκλο του!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (προειδοποιητικά στο Μάνο) Αν το μάθει ο Καρατζαφέρης πως ετοιμάζεσαι να την κάνεις, θα σε διαγράψει απ΄ τον Ορθόδοξο συναγερμό του κακομοίρη μου! Γι αυτό κανόνισε….

ΜΑΝΟΣ: (μέσα στις τύψεις) Γιατί ποιος είπε πως θα εγκαταλείψει μωρέ;

ΦΟΙΒΟΣ: (θριαμβευτικά) Εμείς οι …πρωινοί. Τώρα που ήραν κι οι αντικαταστάτες μας…

ΒΑΣΙΛΗΣ: Κοτζάμ πόλη έγινε και το χωριό του ντόκτορα ρε παιδάκι μου. Εγώ είμαι και…. πολύ πρωινός σήμερα και μη μου πείτε πως το ξεχάσατε!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Γιατί σάμπως εγώ; Δεν είμαι πρωινός; 
ΦΟΙΒΟΣ: Το σωστό, να λέγεται...

ΜΑΝΟΣ: Καθίστε για παρέα ρε παιδιά…Μόνο μου θα μ΄ αφήσετε;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ : Κι άνοιξε λίγο το βήμα σου. Για να προλάβεις πιο μπροστά και τον άμαχο πληθυσμό…Τα γυαλιά μας έβαλαν στο σπρίντ!

ΒΑΣΙΛΗΣ: Καλά που μας ήρθε φρέσκος κι απ΄ …τον καναπέ κι ο Μάνος δε λέτε; Μάνο αγόρι μου,  ξέπλυνε την ντροπή μας παλικάρι μου. Και φτάσε το γκρουπ των προπορευόμενων μαραθωνοδρόμων!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (απογοητευμένα) Απόφαση δηλαδή; Φεύγετε;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Εμείς, την πήραμε τη δόση της κατάνυξή μας για απόψε ρε Κεφαλλονίτη… Ώρα για τη δική σου δόση πλέον.

Και τον αφήσαμε να ακολουθεί την πορεία, με εμάς να κάνουμε μεταβολή και να φεύγουμε. Λυμένοι στα γέλια.

Το πρωινό του Μ. Σαββάτου ήταν ηλιόλουστο. Εγώ με τον γιατρό και τη Δόμνα -που ξυπνήσαμε πρώτοι κατά τις δέκα- ανεβήκαμε μέχρι το χειμαδιό στα κατσάβραχα, για να διαλέξουμε τα κατσίκια που θα βάζαμε στη σούβλα την Κυριακή. Ενώ οι υπόλοιποι της παρέας, σκότωναν την ώρα τους στο εξοχικό. Εκτός απ΄ τον Λαοκράτη με τον Σταμάτη. Που κατά τις δώδεκα το μεσημέρι, αποφάσισαν να …σκοτώσουν στη ζούλα και  τη νηστεία:

Διάλεξαν μια απόμερη ταβέρνα στην άκρη του χωριού , θρονιάστηκαν και καμάρωναν τον κατάλογο, ξερογλείφοντας τα χείλη τους. Μέχρι που έγνεψαν και στο γκαρσόνι:

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Ο κατάλογος, δεν θα σας βοηθήσει καθόλου…Να σας πω τι έχουμε σε νηστίσιμα καλύτερα;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (τον λοξοκοιτάζει) Παράτα κατά μέρος τα νηστίσιμα και πες μας για τα... χοληστερινάτα.

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: (κάθετος) Τέτοια ώρα, δεν άναψε ακόμα η θράκα… Ούτε και μαγειρευτά έχουμε σήμερα…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (υπομονετικά) Άντε της ώρας, πες πως το καταλαβαίνουμε, γιατί δεν τα έχετε ακόμα έτοιμα…Της …ημέρας όμως,  δεν ετοιμάσατε τίποτε μας λες;

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Τη μαγειρίτσα, την ετοιμάζει για το βράδυ ο μάγειρας…Στα αντεράκια είναι ακόμα …

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (λάμποντας) Λαμπρά! Πιάσε για πρώτο πιάτο λοιπόν, δυο μαγειρίτσες! Και σβέλτα!

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: ( το χαβά του) Μετά την ανάσταση θα σερβίρουμε τη μαγειρίτσα είπαμε…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (αγονοώντας τον) Και για δεύτερο πιάτο, το κοκορετσάκι σας θα τιμήσουμε…Έ ρε Σταμάτη;

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Και το κοκορετσάκι για μετά την ανάσταση είναι…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (υψώνοντας τη φωνή του) Αλ  Μπάνο , αρχίζω και φορτώνω άσχημα… Εμείς είμαστε… Κερκυραίοι και την ανάστασή μας, την κάνουμε στις δώδεκα το μεσημέρι…Εσείς στην Αλβανία μας ακούτε κιόλας!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (κοιτάζοντας το ρολόι του) Πριν από μισή ώρα τον αναστήσαμε εμείς τον δικό μας  Χριστό στην Κέρκυρα! Συνεπώς, … την περάσαμε και τη νηστεία μας…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Μαζί με την προσευχή μας…Γκέγκε;

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: (επιμένοντας) Δεν είναι έτοιμα είπαμε…Κάντε κράτηση για το βράδυ.. Πείτε μου μόνο τα ονόματά σας …

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (απειλητικά σχεδόν) Γράψε: Διευθυντής αγορανομίας Ανατολικής Πελοποννήσου!

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (πανηγυρικά) …και Διευθυντής της Αστυκτηνιατρικής Υπηρεσίας ωσαύτως!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (σε παραλήρημα πλέον ) Και μη ξεχάσεις να πεις στην απολογία σου στον ειρηνοδίκη, πως μας είπες ψέματα, πως δεν τα έχετε ακόμα έτοιμα τα κοψίδια και τη μαγειρίτσα…Εντάξει;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (στο ίδιο τέμπο) Και πως το βράδυ, θα προλάβετε να βγάλετε καμιά εικοσαριά καζάνια σούπες, και καμιά πενήντα σούβλες κοκορέτσι…Νισάφι πια!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Α, και που είσαι. Τα κοκορετσάκια, κάντα τέσσερα.. Κατάνυξη είναι αυτή… Αυτόματα εμπνέεται…

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: (τα ψιλο-χάνει) Περιμένετε να συνεννοηθώ με το αφεντικό, αν κάνουμε καμιά εξαίρεση για τους…Κερκυραίους!… ( και φεύγει)

Ο Σταμάτης με το Λαοκράτη, χτύπησαν τις παλάμες τους στο αέρα πανηγυρίζοντας, όταν μέσα από τη τζαμαρία, το γκαρσόνι τους έκανε νόημα πως όλα εντάξει! Σχεδόν αμέσως οι αχνιστές σούπες, έφτασαν στο τραπέζι τους. Και όλα τα υπόλοιπα κοκορέτσια και  οι γαρδούμπες. Οι πεινασμένοι, έπεσαν με τα μούτρα στο φαί:

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ε, ρε και να μας έβλεπε από καμιά μεριά η Δόμνα…Θα μας τα κοπανούσε στο κεφάλι τα πιάτα…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Τρώγε ρε να τελειώνουμε…Και μη κακομελετάς.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Μη την κάνεις ταράτσα ρε… Πρέπει να ξαναφάμε με τους άλλους σε καμιά ώρα.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Έννοια σου και θ΄ αφήσω και μια γωνιά άδεια στο στομάχι μου,  για το ξεκάρφωμα….

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (πιάνοντας την κοιλιά του) Πωρέ μάσα… Κοντεύω να σκάσω ρε φίλε…Πολύ απότομα έφαγατο κέρατό μου...

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Εμ με τέτοια νηστεία, βγάλαμε όλα τα σπασμένα αναδρομικά...

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Τι να σου κάνουν οι αστακοί και τα καλαμαράκια μωρέ… Αυτό είναι φαί…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Σήκω… Πάμε να βρούμε τους άλλους… 
ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Σε πέντε λεπτά!
ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Θα ξαμοληθούν στο ψάξιμο και θα μας τσιμπήσουν….

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( πιάνοντας με την άκρη του ματιού του τη Δόμνα και τη Μιλένα να έρχονται κατά πάνω τους) Δε μελέταγες ένα τσουβάλι λίρες καλύτερα ρε Μητσοτάκη. Game over πια!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Φτου σου ρε την καντεμιά μας. Ποιος τις ακούει τώρα…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εσύ μη μιλάς… Θα το χειριστώ μόνος μου…

ΔΟΜΝΑ: ( πριν καν να πλησιάσει) Φτου σας ρε… Αντίχριστοι…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (αμυντικά) Πως κάνεις έτσι κι εσύ μωρέ; Ένα ουζάκι είπαμε να πιούμε στο πόδι.

ΜΙΛΕΝΑ: Κι ήρθατε που ήρθατε, είπατε να κάνετε και πρόωρα και την Ανάστασή σας... Μακριά και απ΄ τους συνωστισμούς.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( κοιτάζοντας απαξιωτικά τα πιάτα) : Α, γι΄αυτά μιλάς; Απ΄τους προηγούμενους είναι αυτά ρε κορίτσια … Εμείς, μόλις ήρθαμε….

ΔΟΜΝΑ: (μεταμελημένα) Ε, αν είναι απ’ τους προηγούμενους και σας παρεξηγήσαμε άδικα, να σας ζητήσουμε και συγνώμη… Ε , Μιλένα;

ΜΙΛΕΝΑ: Μπερδευτήκαμε γιατί  κάτσατε πάνω στο τραπέζι με τα αποφάγια κι εσείς... Όλα τα τραπέζια, άδεια είναι.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Για να παίρνουμε και καμιά μυρωδιά μωρέ….( και σκύβει και μυρίζει) Αααααααααααχ!

ΔΟΜΝΑ: (αγριεύει) Κάτσε καλά ρε ντόπερμαν, μη σου φέρω κανά πιάτο στο κεφάλι…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Πλάκα σας κάνει ο Λαοκράτης ρε κορίτσια. Τα υπόλοιπα τραπέζια είναι…ρεζερβέ….Για αυτό κάτσαμε στο κοινόχρηστο….

ΜΙΛΕΝΑ: Κι εδώ, ποιοι έκατσαν δηλαδή; 
ΔΟΜΝΑ: Τίποτα αλλόθρησκοι;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: ( κουτοπόνηρα) Παλαιοημερολογίτες μήπως;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Ή μήπως τίποτε …Κερκυραίο; Αυτοί, κάνουν ανάσταση στις δώδεκα το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου σας πληροφορώ!

ΜΙΛΕΝΑ: (κλείνοντας το μάτι στη Δόμνα) Αφού δεν μπορούμε να αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας , πρέπει να το.. πιστέψουμε πως οι Κερκυραίο φταίνε για όλα…

ΔΟΜΝΑ: (ξεφυσώντας) Δυστυχώς!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (ανακουφισμένα) Έτσι σας θέλω… Εσείς; Πως από εδώ;

ΔΟΜΝΑ: Κι εμείς για ένα ουζάκι βγήκαμε μωρέ… Οπότε, θα σας κάνουμε παρέα….Παραγγείλατε ή δεν προλάβατε;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (επιθετικά) Εσύ τι κατάλαβες δηλαδή;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Ωραία… Μαζί θα το πιούμε το ουζάκι μας τότε…Ο μπαμπάς σου Μιλένα; Που είναι ο Βασίλης μας;

ΜΙΛΕΝΑ: Για τα κατσίκια της Πασχαλιάς ψάχνεται ακόμα με το Γιατρό…Αφού δε γεννηθήκαμε…. Κερκυραίοι κι εμείς!

ΔΟΜΝΑ: ( προς το γκαρσόνι) Έρχεστε λίγο παρακαλώ;

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Παρακαλώ.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( υψώνοντας φωνή) Ακόμα να μαζέψεις τα πιάτα των προηγούμενων ρε Αλ Μπάνο; Μισή ώρα σε φωνάζουμε …

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: ( κάνοντας διάφορες γκριμάτσες και κλείνοντας τα μάτια στο γκαρσόνι) Δεν έχετε τίποτε αυτή την ώρα έτοιμο μας είπες πριν…. Εντάξει;

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: (αμυντικά) Μα…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (κάθετος) Μαμάκια…

ΜΙΛΕΝΑ: (καρφώνοντάς τον Σταμάτη  απ΄ την ώρα που ανοιγόκλεινε τα μάτια του) Αέρα κοπανιστό σερβίρουν μόνο. Και φέρνει τα σκουπιδάκια μέσα στα μάτια…

ΔΟΜΝΑ: (στους φίλους της επιτακτικά) Εσείς σκασμός! ( προς το γκαρσόνι) Επανέλαβε την παραγγελία του...άντρα μου σε παρακαλώ… Ακριβώς την ίδια παραγγελία.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (αλλάζοντας τροπάριο) Κοίταξε Δόμ…

ΔΟΜΝΑ: (άγρια) Σκασμός είπαμε! Και δυο φραπεδάκια για εμάς φιλαράκο.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (στο γκαρσόνι) Κατάλαβες τώρα…Των προηγούμενων την παραγγελία, που κάθονταν εδώ στο τρ….

ΔΟΜΝΑ: (απειλητικά πλέον) Work-father, σκάσε επιτέλους, για θα σε σκαμπιλίσω…

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: ( προς τη Μιλένα που του γυάλισε) Κι εσείς …της Νομαρχίας;

ΔΟΜΝΑ: Α μάλιστα! Και αντιποίηση αρχής κάνανε τα πουλάκια μου! Για να σε εκβιάσουν! Τώρα εξηγούνται όλα!

ΜΙΛΕΝΑ: Τοποτηρητές της Αρχιεπισκοπής είμαστε εμείς παλικάρι μου. Κάτι σαν εκκλησιαστική… στρατονομία ας πούμε….

Το γκαρσόνι μάζεψε τα πιάτα για να απιθώσει πάνω στο τραπέζι ένας άλλος συνάδερφός του, τα πιάτα της επανάληψης της ίδιας παραγγελίας τους! Με τους Σταμάτη και Λαοκράτη, να τσιμπολογάνε ανόρεχτα!

ΔΟΜΝΑ: (ειρωνικά) Άντε ρε μάγκες Συντομεύετε! Τι είναι για τα κυβικά σας αυτά; Αντίδωρα είναι.

ΜΙΛΕΝΑ: Φάτε τα γρήγορα, για να φάμε και σαν παρέα μετά…Αλλιώς, θα  πρέπει να απολογηθείτε στους φίλους σας!

ΔΟΜΝΑ: (ειρωνικά) Άμα φάτε γρήγορα πάντως, δεν θα σας μαρτυρήσουμε…

ΜΙΛΕΝΑ: Αυτό, το  υποσχεθήκαμε δυτυχώς.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: ( μπουκώνοντας ανόρεχτα το στόμα του) Εσείς όμως, ούτε που τσιμπήσατε τίποτε….

ΔΟΜΝΑ: ( κοιτάζοντας το ρολόι της) Έχετε άλλα δέκα λεπτά, για να γλείψετε τα πιάτα σας…

ΜΙΛΕΝΑ: Και λιγότερο ίσως! Όπου να ‘ναι, θα μας πλακώσουν κι οι πραγματικοί πεινασμένοι…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( μπουκωμένος) Δεν βοηθάτε καθόλου όμως…

ΔΟΜΝΑ: Εμείς, την κρατάμε τη νηστεία, εμείς…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Εγώ δεν μπορώ να φάω άλλο! Έκλεισε το στομάχι μου κι απ΄τη νηστεία τόσες μέρες βλέπεις…

ΔΟΜΝΑ: ( εκνευρισμένα) Θα το διαπραγματευόμαστε για πολύ ακόμα ρε ψευτόμαγκες; Άντε να φάμε και κανονικά… Στα μάτια σας κοιτάμε….

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Φάτε ρε σεις… Όλα φάτε τα. Και δεν πρόκειται να βγάλουμε ούτε κι εμείς άχνα….Λόγω τιμής σας μιλάω.

Η Δόμνα, βλέποντας να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους κι οι υπόλοιποι έξω απ΄ την ταβέρνα, τους σήκωσε  άρον-άρον  κι έκατσαν σε ένα άδειο τραπέζι παραδίπλα. Εμείς -αν και ειδοποιημένοι απ΄ την κόρη μου τη Μιλένα- κάναμε πως…δεν τους είδαμε και κάτσαμε σε ένα τεράστιο τραπέζι,  στην άλλη άκρη του μαγαζιού! Με τον Μάνο να βράζει μέσα του. Κι εγώ να τον συγκρατώ: Ο γιατρός ύστερα από κανά δίλεπτο, γύρισε τελετουργικά προς το μέρος τους και μας τους…. ανήγγειλε για να τον ακούσουν κι εκείνοι:

ΓΙΑΤΡΟΣ: Α! Νάτοι κι οι εντιμότατοι φίλοι μας!

ΒΑΣΙΛΗΣ: Βρε, βρε βρε! Χρόνια και ζαμάνια!

ΜΑΝΟΣ: Για…κοπιάστε, για κοπιάστε να …γνωριστούμε κι από κοντά!

Ο Λαοκράτης με το Σταμάτη τη Δόμνα και τη Μιλένα μετακόμισαν με διαφορετικά συναισθήματα ο καθένας τους, στο τραπέζι των… απογευματινών!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Που χαθήκατε μωρέ και σας περιμέναμε με τις ώρες;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Γυμνάσια μας έκαναν και σήμερα. Για να μας ξελιγώσουν της πείνας!

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (μαράζι) Να ήξερες πόσο το μετανιώσαμε που δεν ήρθαμε μαζί σας στις στάνες…. Να ήξερες μόνο…

ΜΑΝΟΣ: (δύσπιστα) Πως και κρατιούνται ο Λαοκράτης με τον Σταμάτη και δεν πλακώθηκαν ακόμα στις γευσιγνωσίες τους ρε κορίτσια;

ΜΙΛΕΝΑ: Η ψυχούλα τους το ξέρει.

ΔΟΜΝΑ: Με τα δόντια τους κρατήσαμε μέχρι να έρθετε!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Γιατί δεν παραγγέλνατε τα προκαταρκτικά τουλάχιστον ρε μάγκες;

ΔΟΜΝΑ: (αγανακτισμένα) Αν ήταν δυνατό κάτι τέτοιο ρε Σπύρο!

ΜΙΛΕΝΑ: Σας περιμέναμε γιατρέ. Όταν είσαι παρέα με κάποιον,  δεν το παίζεις μεμονωμένος κι…ανεξάρτητος καπελώνοντάς τον….

ΔΟΜΝΑ: Κατά πως το λένε κι οι αριστεροί δηλαδή…

ΜΑΝΟΣ: Μόνο που στην Ελλάδα το αριστερός κατάντησε επάγγελμα αγάπη μου! Επάγγελμα διαστροφής!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Έλα, έλα. Έχουμε κι άλλες μέρες μπροστά μας να σκοτωθούμε και για τα πολιτικά μας. Σήμερα κάνουμε εκεχειρία!

ΜΑΝΟΣ: (τσιμπώντας το μάγουλο του Λαοκράτη) Αχ ψυχή μου. Απεργία πείνας για την πάρτη των….δεξιών; Μα το Θεό που πιστεύεις, δεν σε αναγνωρίζω…

ΔΟΜΝΑ: Τρία σε ένα, σήμερα το μεσημέρι ο Λαοκράτης πάντως… Ε, ρε Λαοκράτη;

ΜΑΝΟΣ: (δήθεν απορημένος) Τι…πράγμα τρία σε ένα;

ΜΙΛΕΝΑ: Θα φάει για τρεις σήμερα το μεσημέρι…Έτσι μας απείλησε.

ΔΟΜΝΑ: Μια για χθες που νήστεψε. Μια για τώρα και μια για το βράδυ…

ΓΙΑΤΡΟΣ: … που θα τον πάρει ο ύπνος και δεν θα έρθει ούτε και στην ανάσταση….

ΒΑΣΙΛΗΣ: Μόνο μη γίνεις μπαμπούσκα με τόσο φαί Λαοκράτη.

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: ( μέσα απ΄ τα δόντια) Το κέρατό μου.

ΔΟΜΝΑ: Τι είπες χαρά μου;

ΜΑΝΟΣ: Τον αγλέουρα θα φάει σήμερα, μας απείλησε…

ΒΑΣΙΛΗΣ: Τι θα παραγγείλουμε αλήθεια; ( και γυρνώντας στο παραδίπλα τραπέζι) Ρε παιδιά, κάποιοι αντίχριστοι, την γιόρτασαν κιόλας την ανάσταση…

ΜΑΝΟΣ: (σκύβοντας) Τι τσίμπησες πάλι …ρε blogger;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κοψίδια και κοκορέτσια είναι τα αποφάγια στο διπλανό τραπέζι ρε μάγκες… (τα παίρνει) Ποιοι αντίχριστοι ήταν αυτοί μωρέ;

ΔΟΜΝΑ: Ξέρω κι εγώ; Τίποτα παλαιοημερολογίτες ίσως… Ε, ρε Σταμάτη;

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: Δεν τους είδαμε καθόλου  ρε παιδιά…Πριν από λίγο ήρθαμε κι εμείς…

ΜΑΝΟΣ: Ρε τα ρεμάλια… Απορώ πως τους σέρβιραν…Απορώ!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Έλα μου ντε; Συνήθως εδώ στο χωριό, τα κρατάμε αυτά…

ΔΟΜΝΑ: (σιβυλλικά) Συνήθως.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ρε Λαοκράτη, ντεφορμέ σε βλέπω…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (σχεδόν υστερικά) Επειδή δε βλέπω μπροστά μου απ΄ την πείνα ρε χαμένε!

ΔΟΜΝΑ: Αν δεν προλαβαίνουν τα χέρια σου, θα σε ταΐζω εγώ στο στόμα χαρά μου…Τιμή μου και χαρά μου…

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: (απόγνωση) Ωχ!

ΜΑΝΟΣ: Κι εγώ θα ταΐζω εσένα κουμπάρε πρασινοφρουρέ… Παραπονεμένο θα σ’ αφήσουμε εσένα;

Ήρθε και το γκαρσόνι με δυο μπουκάλια κρασί και το σέρβιρε στα ποτήρια.. Την ώρα ακριβώς,  που στην ταβέρνα έφταναν κι οι γυναίκες μας. Με επικεφαλής τη Μάρα την κόρη του γιατρού. Κι έτσι, το καρέ συμπληρώθηκε.

ΜΑΡΑ: Δεν πιστεύω να αργήσαμε;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κομματάκι!

ΜΑΡΑ: Χάσαμε κανά καλό;

ΜΙΛΕΝΑ Κάτσε δίπλα μου και θα στα πω!

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Παρακαλώ. Αποφασίσατε τι θα πάρετε;

ΛΑΟΚΡΑΤΗΣ: Των ομματιών μας λέμε να παίρνουμε εμείς οι… πρωινοί,  αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ: (χαμηλόφωνα) Κράτα χαρακτήρα ρε. Ακόμα και αν καταντήσουμε, μπαμπούσκες απ΄ τη μάσα… Δεν μας παίρνει πια όπως τα καταφέραμε.

ΓΙΑΤΡΟΣ: (ανασηκώνοντας το ποτήρι του για την καθιερωμένη πρόποση. Σηκώσαμε όλοι μας τα ποτήρια) Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την παρουσία σας στο κονάκι μου και φέτος…Και σας εύχομαι καλή ανάσταση….Και στον εξ απορρήτων τον φίλο μου τον Βασίλη, εύχομαι πολλές επιτυχίες στο blog του…Αλήθεια Βασιλάκη, δεν σε είδα να γρατσουνάς τίποτα στο lap-top τόσες μέρες… Ή μήπως σου κόπηκε η έμπνευση;

ΔΟΜΝΑ: Το παρατήρησα κι εγώ...Αλλά σήμερα βρήκε θέμα θαρρώ. Ε ρε Βασίλη;

-Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική! Τους προειδοποίησα χαμογελώντας και πίνοντα πρώτος:  Άντε γεια μας!

Και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας!