Ένας ψυχικά διαταραγμένος, είχε μια χρόνια φοβία: Νόμιζε πως ήταν… καλαμπόκι και φοβόταν να βγει από το σπίτι του, μην τον φάνε οι… κότες. Ύστερα από πολύχρονη ψυχοθεραπεία και επαναλαμβάνοντας χίλιες φορές κάθε μέρα το: «Δεν είμαι καλαμπόκι, δεν είμαι καλαμπόκι, δεν είμαι καλαμπ…» αποφάσισαν και οι ψυχίατροι που τον παρακολουθούσαν πως είχε θεραπευτεί και του έδωσαν εξιτήριο.Ο θεραπευμένος άνοιξε την πόρτα του θεραπευτηρίου δρασκελίζοντας για τον έξω κόσμο και ξάφνου έμεινε στο... μετέωρο βήμα του πελαργού! Μη τολμώντας το μεγάλο βήμα. Κλείνει λοιπόν με πάταγο την πόρτα πίσω του και ξαναγυρνώντας στους ψυχοθεραπευτές του, τους ρωτάει με αγωνία:
«Καλά εμένα με πείσατε πως δεν είμαι καλαμπόκι! Οι κότες σίγουρα συμφώνησαν;»
Τι πρόλογο πήγα και σκαρφίστηκα κι εγώ ο ανισόρροπος τώρα… Κι όμως: Παρακολουθώντας από επαγγελματική διαστροφή, το θεατράλε στις οθόνες μέρες τώρα και σε σχέση με τις ψηφοφορίες για: ονοματολογικό και ψήφο εμπιστοσύνης, αυτόματα θυμήθηκα αυτό το παλαιό ανέκδοτο.
Όπως αυτόματα μου ήρθαν και οι συνειρμοί: Για κότες… και καλαμπόκια. Με βάση το όσα έμαθα ή… ξέμαθα τέλος πάντων, στην διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον αχταρμά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
*Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου