Κλείνω πόρτες και πατζούρια, ασφαλίζω ερμητικά τα παράθυρα, τραβάω τις κουρτίνες και σας γράφω κωδικοποιημένα. Mε μόνο φως, τη φλόγα του αναπτήρα. Μιας και η ιστοριούλα μας, διαδραματίσθηκε στην Κοζάνη της Δυτ. ΜαΚεΔ… Και κρύβω λόγια.
Όχι άλλο τίποτε, μα αν το παρατραβήξουμε …προκλητικά και μέχρι το και: «μη παρέκει» ως Μακεδόνες, δεν το ‘χουν σε τίποτα οι σύμμαχοι και εταίροι μας να μας… κακιώσουν κρατώντας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ μόνο τα Σκόπια. Σιχτιρίζοντας εμάς στην τελική!
Στην ιστορία μας πλέον: Ήταν αρχές του 19ου αιώνα, όταν ένας… πρόσκοπος εμπορευόμενος Εβραίος, επισκέφθηκε και την Κοζάνη. Για μόνιμη εγκατάσταση! Ξεκινώντας από με μια έρευνα της αγοράς. Για το αν και κατά πόσον, θα μπορούσε να ευδοκιμήσει και εκεί, το διαβόητο εμπορικό εβραϊκό ορμέμφυτο.
Μπαίνοντας στην πόλη λοιπόν, συνάντησε ένα ρακένδυτο μικρό παιδί και πήρε στροφές:
«Έχω μόνο μια δραχμή. Θέλω μ’ αυτή τη δραχμή να μου φέρεις: Κάτι να φάω, κάτι να πιώ, κάτι να δροσιστώ και κάτι να ταΐσω και τον γαϊδούρι μου! Αλλά χωρίς να τα κλέψεις! Έφυγες.»
Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου