Είχα καιρό να περάσω από τον καφενέ. Ώσπου προχτές, έριξα ένα πέρασμα. Μη μου κρεμάσουν δα και τα κουδούνια οι φίλοι μου, οι αλητάμπουρες. Με το που τράβηξα για το τραπέζι της σεσημασμένης παρέας, η πόρτα πίσω ξανάνοιξε και ο φίλος μας ο βουλευτής ο Σταύρος, μπήκε μόλις ένα βήμα παραμέσα. Ο εθνοπατέρας, μας έριξε πέντε περιποιημένα φάσκελα και όπου φύγει- φύγει. Δυο-τρεις, σηκώθηκαν και τον πισωγύρισαν με το ζόρι στο τραπέζι.
Ο Σταύρος έμεινε εκεί ασυγκίνητος και ανέκφραστος, πίνοντας τον καφέ του.
-Και για όσους δεν το κατάλαβαν, η… δημοκρατία σβήνει αν δεν ξαναβγεί ο Σταύρος βουλευτής!- μετέφερα τις μυρουδιές της ατμόσφαιρας στο αυτί του φίλου μου του γιατρού. Στην παρτίδα του «φεύγα» οι δυο μας, ακολουθήσαμε τον εθνο- father και τραβήξαμε γραμμή για το πολιτικό γραφείο. Αναλαμβάνοντας βάρδια, στο ρουσφετολογικό του τμήμα!
Με το που καθίσαμε χτύπησε το τηλέφωνο και η γραμματέας του Σταύρου η Θάλεια, μετέφερε τον πανηγυρικό της ημέρας στον γιατρό ευτυχώς:
-Αχ βρε Μάριε, σε δέκα λεπτά περιμένω ένα ρουσφέτι της ειδικότητάς σου. Κάτι αγρυπνίες από τα ροχαλητά και κάτι άπνοιες του συζύγου, ταλαιπωρούν μια ψηφοφόρο μας. Και από το ΕΣΥ, της δίνουν κάτι ημερομηνίες για εξετάσεις, κοντά στο… θάνατο. Μπορείς να κάνεις κάτι;
Για τη συνέχεια "κλικ" στον σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου